Rembrandt Gülüyor

Bu resim J. P. Getty Müzesi’nden. Rembrandt’ ın en sevilen oto-portresidir. Öyle samimi ve neşeli ki, insana kendini daima daha iyi hissettiriyor. İnsan duygularının ifadesiyle yakından ilgilenen Rembrandt, ilk yıllarında Leiden'da bağımsız bir usta olarak kendisini sık sık model olarak kullandı. Bu küçük ve özgürce boyanmış eserde, bir asker kılığında görünür, rahattır ve gülüşüyle izleyicinin ilgisini çeker. Yirmi bir ya da yirmi iki yaşlarında yaptığı bu sofistike oto-portresinde Rembrandt, az rastlanan neşeli kişisel bir sunumla bir karakter ve duygu çalışmasını ( Hollanda’da tronie olarak bilinir) birleştirir. Yüzdeki canlı, kısa fırça işi ve nötr arka planın hareketli kullanımı, kendiliğindenlik ve dolaysızlık duygusu taşır. Bu resim, Rembrandt'ın bakır üzerine yapılan 1620'lerin sonlarından kalma az sayıda tablodan biridir. Sol üst köşesinde, 1627'nin sonlarından 1629'un başlarına kadar yalnızca kısa bir süre kullandığı, birbirine geçen harfleri olan “RHL” (Rembrandt Harmenszoon Leidensis) monogramı ile imzalanmıştır.