Vétheuil’a Giden Yol

Fransız empresyonizminin en önde gelen sanatçılarından biri olan Claude Monet, her şeyin ötesinde, eşsiz bir yetenekle ışığın etkisini eserlerine yansıtabilmiş bir manzara ressamıydı. Paris’te doğdu, Normandy’de büyüdü, resim yapmayı açık havada Eugène Boudin ve Johan Barthold Jongkind ile öğrendi. 1870’li yılların çoğunu Paris’in batısında Seine Nehri’nin kenarındaki Argenteuil’de geçirmiş olmasına rağmen 1878 yılında, yalnızca üç yıldan biraz uzun bir zaman geçirdiği, daha batıdaki Vétheuil’e taşındı. Monet’nin eşi Camille ve küçük oğullarıyla, Hochedé ailesiyle beraber ev kurdukları bu zamanlar ekonomik açıdan zor zamanlarıydı. Monet’nin bu tabloya eklediği o ev Vétheuil’a giden ana yoldaydı. Vétheuil’a giden yolu La Roche Guyon yönünden beş farklı görünümden resmetti ve buradaki sonuncusuydu. Bu birbirine benzeyen kompozisyonlardan üç tanesi yolu karlar altındaki kış aylarında gösterip Monet’yi ünlü yapan effets de neige örneği sergiliyor. Bu örnekte ise yolu güz zamanında görüyoruz. Sanatçının renkli paleti, klasik manzara kompozisyonlarında olduğu gibi merkezi bir ufuk noktasının derinlerinde yok olan yolun çevresinde toplanıyor. Bu resim genç bir adamken Duncan Phillips tarafından alındı ve kapılarını 1921 yılında halka açtığı zaman koleksiyonunun bir parçasıydı. Monet’nin, dış mekân ışığı ve manzara ustalarıyla ve onların çevrelerinde Fransız empresyonizmi çalışmak için Giverny’e gitmiş olan bütün bir Amerikan ressamları nesli için önemini anlamıştı. Bir keresinde Monet’nin evinin dışında dururken ve etrafı işaret ederken dediği gibi, “Burası benim atölyem!”