Govardhan
Babür minyatürleri 16. Yüzyıl Hindistan’ında İmparator Ekber’in himayesinde ortaya çıktı. Bu sanat biçimi, öncelikle kraliyet anma albümlerinin bir parçası olarak motifli minyatür portrelerden oluşmaktaydı. Teknik nesilden nesile çıraklık ve aile bağlarıyla aktarılırdı.
İmparatorluk ressamı Govardhan üç kuşak Babür imparatoru boyunca gelişti ve sofistike portreleriyle ünlendi. Bu resmi Ekber’in torunu (daha sonra Tac Mahal’i inşa edecek olan) İmparator Şah Cihan’ın hükümdarlık döneminde yaptı. Resim İmparatoru kayıp Tavuskuşu Tahtı’nda otururken resmetmektedir.
Şah Cihan’ın gıpta ile bakılan Tavuskuşu Tahtı 1628’de sipariş edilmiş, zaman içinde çeşitli sanatsal icraları ve tarihi yorumları olmuştur. 12 sütun tarafından desteklenen bir saçak altında kapalı, direkler üzerinde duran yatak benzeri bir platform olarak tasvir edilmiştir. Tahtın ismi, üzerindeki mücevherlerle donatılmış iki tavuskuşundan gelmektedir. Fransız mücevherci Jean-Baptiste Tavernier 1665’te Delhi’yi ziyaret etti ve imrenilesi bir durum olarak tahtı şahsen inceleme fırsatını elde etti. Onun seyahat günlükleri inciler, elmaslar, yakutlar ve zümrütler dahil yüzlerce değerli taştan oluşan süslemeleri titizlikle detaylandırmaktadır. Bu görkemli manzaranın yapımı 7 yıl sürmüştür ve Taj Mahal’in iki katı pahasına mal olduğuna inanılmaktadır!
Pers hükümdarı Nadir Şah 1739’da Delhi’yi işgal etti ve Şah Cihan’ın soyundan gelen İmparator Muhammed Şah’ı bozguna uğrattı. Galip hükümdar tahtı ve çeşitli bir takım paha biçilemez Babür eserine el koydu. İnanışa göre, 1747’de Nadir Şah’ın suikaste uğramasından sonra oluşan anarşi ortamından faydalanan çapulcular tahtı parçalarına ayırmış ve aralarında paylaşmışlardır.
Daha sonraki Babür ve Pers hükümdarları, Şah Cihan’ın orijinal tahtını andıran tasarımlarla, iki büyük imparatorluğun ender servetlerini anımsatan daha görkemli tahtlar yaptırmıştır.
- Maya Tola