Bartolomé Esteban Murillo
Savurgan oğul meseli, Luka İncili'nde (15:11-32) geçer. Varlıklı bir babanın küçük oğlu, mirastan kendi payına düşeni ister ve aile evini terk eder. Uzaklarda, utanç içinde geçirdiği pek çok yıldan sonra, açlıktan ölmeye yakın ve tövbe etmiş bir vaziyette baba evine geri döner. Ailesinin haberi olmadan, evde hizmetlilerden biri olarak çalışmaya başlar. Bir gün babası kendisini tanır ve dönüşünden duyduğu memnuniyetle, merhametli bir şekilde oğluna sarılır.
Bu resimde Murillo, bağışlayıcılık, pişmanlık ve hepsinden de öte, zavallı adam için cüppe taşıyan hizmetlinin temsil ettiği yardımseverlik gibi Hristiyan değerlerinin üstünde durur. Tablo, hikâyenin son kısmını anlatır ve sanatçının koleksiyonumuzdaki diğer beş tablosu gibi, kimliği bilinmeyen bir müşteri için yapılmıştır. Serinin dört adet eskizi Madrid'de Museo del Prado'da bulunurken bir diğer boyanmış versiyonu Washington'da National Gallery of Art'da yer almaktadır. Kompozisyon, Annibale Carracci'nin yaptığı ve sonradan Jacques Callot ve Pietro Testa tarafından geliştirilen bir çizimden türemiştir. Murillo, kuşkusuz ki bu temanın iki artist tarafından yapılmış gravürlerinin farkındaydı ve onları kendine model olarak aldı.
Eğer pandemi müzeyi kapatmamış olsaydı, Murillo'nun Savurgan Oğul'unun bütün döngüsünü National Gallery of Ireland'da (İrlanda Ulusal Müzesi) görebilirdiniz. Fakat müze kapalı olduğuna göre, sergiyi sanal olarak buradan ziyaret edebilirsiniz.
Not: İncil, sıklıkla resimlere yansıyan pek çok ilginç hikâyenin kaynağıdır. Buradan, baştan çıkaran kadın ile bir kölenin dramatik hikayesi olan Yusuf ve Potiphar'ın karısı hakkında bilgi edinebilirsiniz!