La Grande Iza

Με αυτόν τον πίνακα ο Κροάτης καλλιτέχνης Βλάχο Μπουκόβατς άρχισε να εκθέτει τη σειρά του με τα υπέροχα γυμνά του στο Σαλόνι του Παρισιού το 1882. Ο καμβάς του νεαρού και άγνωστου ακόμα καλλιτέχνη, ο οποίος δεν είχε γίνει αντιληπτός από τους κριτικούς νωρίτερα, προκάλεσε σημαντικό ενδιαφέρον από τον Τύπο, πλανόδιοι πωλητές φώναζαν «Το αποκορύφωμα του Σαλονιού! La Grande Iza του Μπουκόβατς! », Και η φωτογραφική αναπαραγωγή αυτού του πίνακα πούλησε χιλιάδες αντίτυπα. Εμπνευσμένο από το δημοφιλές μυθιστόρημα του Αλέξη Μπουβιέ από το 1879 για μια διάσημη εταίρα με τον ίδιο τίτλο, που δημοσιεύτηκε σε μέρη στην εφημερίδα La Lanterne, ο πίνακας δημιουργήθηκε με το στυλ της Ολυμπίας του Μανέ, σχεδόν δύο δεκαετίες παλαιότερα. Παρόλο που σήμερα μοιάζει με έναν τυπικό ακαδημαϊκό ρεαλιστικό πίνακα, αυτό το γυναικείο γυμνό, με κάποιον αισθησιασμό, απαλή μοντελοποίηση, καθώς και μια προκλητική στάση, κοιτάζοντας ανοιχτά τον παρατηρητή, αντιπροσώπευε εκείνη τη στιγμή ένα αναζωογονητικό διάλειμμα από τα άψυχα και συμβατικά γυμνά που συνήθως μπορούσαν να δουν στα Σαλόνια. Ο Μπουκόβατς λάτρευε να ζωγραφίζει γυναικεία γυμνά όπως η Iza. Κατά τη διάρκεια όλης της δημιουργικής του ζωής, ζωγράφισε γυμνά σε εσωτερικούς χώρους γεμάτους βαριές κουρτίνες ή σε ένα ρομαντικό τοπίο, όπου χρησιμοποίησε το παιχνίδι του ηλιακού φωτός στη φύση ως μέσο μοντελοποίησης. Με την πάροδο του χρόνου η παλέτα του έγινε πιο ηδονική και η σύνθεση του πιο παστωτική και ανήσυχη. Ο Μπουκόβατς χρησιμοποίησε μια παριζιάνα εταίρα, η οποία πόζαρε και σε άλλες περιπτώσεις, ως πρότυπο για το αριστούργημά του. Απασχολούσε άλλα μοντέλα για τις λεπτομέρειες.