Λουίζα Καζάτι

Σε αυτόν τον πίνακα, ο Kις βαν Ντόνγκεν χρησιμοποίησε τη δοκιμασμένη τεχνική του με επιμήκεις μορφές, μεγάλα μάτια και παράξενα ζωντανά αλλά μυστικιστικά χρώματα. Καθώς ήταν διάσημος για την απεικόνιση πλούσιων και μοδάτων κυριών και οικοδέσποινων της υψηλής κοινωνίας, σχολίασε μια φορά: «Το βασικό είναι να επιμηκύνεις τις γυναίκες και κυρίως να τις κάνεις αδύνατες. Μετά από αυτό μένει μόνο να μεγεθύνεις τα κοσμήματά τους. Είναι καταγοητευμένες.» Κοιτάξτε τη σύνθεση, πώς τοποθέτησε τη Λουίζα στην άκρη αριστερά αντί για τη συνηθισμένη κεντρική θέση που συνηθίζεται για τα πορτρέτα, και είναι όντως πολύ ενδιαφέρον πώς γύρισε την πλάτη της στους θεατές, ιντριγκάροντάς τους ακόμη περισσότερο. Η σιλουέτα της είναι επιμήκης, τα χέρια της λεπτά, η μέση της είναι μικροσκοπική και αυτό το πρασινωπό χρώμα του δέρματος, σε αυτή την αρρωστημένη απόχρωση του πράσινου του αψεντίου. Το μαργαριταρένιο κολιέ της, τα κόκκινα ψηλοτάκουνα παπούτσια και το λεπτό αραχνούφαντο σάλι της είναι εδώ μόνο για να ολοκληρώσουν τη μυστικιστική, αισθησιακή και ονειρική φιγούρα της με όλη την παρακμή και την πρωτοποριακή διάθεσή της που είναι τόσο ελκυστική ακόμα και σήμερα. Η Λουίζα Καζάτι ήταν μια εκκεντρική Ιταλίδα κληρονόμος, μούσα και προστάτιδα των τεχνών στην Ευρώπη των αρχών του 20ου αιώνα. Καθώς η έννοια του δανδή επεκτάθηκε για να συμπεριλάβει και τις γυναίκες, η μαρκησία Καζάτι έδωσε το απόλυτο γυναικείο παράδειγμα λέγοντας: «Θέλω να γίνω ένα ζωντανό έργο τέχνης». Έχουμε δείξει στο παρελθόν το πορτρέτο της που φιλοτέχνησε ο Τζ. Μπολντίνι - μπορείτε να το δείτε στο αρχείο του DailyArt.