Ο θρήνος για τον Ικαρο

Αυτός ο πίνακας από τον Χέρμπερτ Τζέιμς Ντρέιπερ απεικονίζει έναν άψυχο Ικαρο, που περιβάλλεται από νύμφες που θρηνούν. Αυτή η χρήση του ανδρικού σώματος ως όχημα για την προβολή ενός υποκειμενικού συναισθήματος, είναι ένα χαρακτηριστικό της ύστερης Βικτωριανής ζωγραφικής και γλυπτικής. Ο Ντρέιπερ εφάρμοσε ρευστά εφέ φωτός χωρίς να εγκαταλείψει το σχήμα και χρησιμοποίησε κυρίως θερμά χρώματα. Τα φτερά είναι βασισμένα σε αυτά ενός παραδείσιου πουλιού με το μαυρισμένο δέρμα του Ικαρου να δηλώνει το κοντινό του πλησίασμα στον ήλιο πριν πέσει ενώ οι ακτίνες του ήλιου που δύει δίνουν έμφαση στην παροδικότητα του χρόνου. Ηθικολογικός, συναισθηματικός και αισθησιακός, Ο θρήνος για τον Ικαρο ουσιαστικά έγινε μια καλά συγκροτημένη εικόνα της επικής αποτυχίας.

Ο πίνακας αγοράστηκε από την έκθεση της Βασιλικής Ακαδημίας το 1898 μέσα από το κληροδότημα του Τσάντρυ, που κληροδοτήθηκε από τον Σερ Φράνσις Λέγκατ Τσάντρυ, ένα δημόσιο κεφάλαιο για την αγορά μοντέρνας τέχνης. Ο θρήνος για τον Ικαρο ακολούθως βραβεύτηκε με το χρυσό μετάλιο στην Διεθνή Εκθεση του 1900 στο Παρίσι.