Η Αρχόντισσα του Σαλότ

Το ποίημα του Τέννυσον για την "Αρχόντισσα του Σαλότ" αναφέρεται στην ιστορία μιας κοπέλας που την είχαν καταραστεί να παραμείνει μέσα σε έναν πύργο στο Σαλότ, ένα νησί που βρίσκεται στον ποταμό που ρέει προς το Κάμελοτ. Κανένας άλλος δεν γνωρίζει την ύπαρξή της, καθώς η κατάρα την αποτρέπει από το να εγκαταλείψει τον πύργο ή ακόμη και να κοιτάξει έξω από τα παράθυρά του. Αντ' αυτού, ένας μεγάλος καθρέφτης μέσα στο δωμάτιό της, αντανακλά τον εξωτερικό κόσμο και η ίδια υφαίνει μια ταπισερί που απεικονίζει τα θαύματα του, μέσω της αντανάκλασης του καθρέφτη. Καθώς το ποίημα εξελίσσεται, η Αρχόντισσα συνειδητοποιεί όλο και περισσότερο την αγάπη που αφθονεί στον έξω κόσμο και κουράζεται από τη μοναχική της ύπαρξη στον πύργο, λέγοντας ότι είναι "σχεδόν άρρωστη από τις σκιές". Στη συνέχεια, βλέποντας τον Σερ Λάνσελοτ να ιππεύει προς το Κάμελοτ, η Αρχόντισσα αφήνει τον αργαλειό της για να τον κοιτάξει απευθείας από το παράθυρό της, μία κίνηση που εκπληρώνει αμέσως την κατάρα. Η ταπισερί της αρχίζει να ξετυλίγεται και ο καθρέφτης σπάει, καθώς η ίδια αναγνωρίζει τις συνέπειες της παρορμητικής της πράξης. Δραπετεύει από τον πύργο της και βρίσκει μια βάρκα στο ποτάμι στην οποία χαράσσει το όνομά της και την λύνει από την όχθη. Πεθαίνει πριν φτάσει η βάρκα της στο Κάμελοτ, όπου τελικά θα έβρισκε τη ζωή και την αγάπη, και ο Λάνσελοτ αναλογίζεται την ομορφιά αυτής της άγνωστης κοπέλας όταν οι κάτοικοι βρίσκουν το σώμα της. Η τραγική αγάπη που απεικονίζεται από το ποίημα του Τέννυσον ήταν ελκυστική στους Προραφαηλίτες και στους οπαδούς τους ως ένα από τα θέματα που τους άρεσαν περισσότερο και πάνω από πενήντα αποδόσεις της ιστορίας της υπάρχουν κατά το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα και τις αρχές του εικοστού.