Henri Rousseau
Ο ηλικιωμένος κύριος Ζουνιέρ πουλούσε λαχανικά, τα οποία αγόραζε κάθε πρωί από την τοπική αγορά του Παρισιού. Υπήρξε φίλος του καλλιτέχνη για πολλά χρόνια· η σύζυγός του συνήθιζε να μαγειρεύει για τον Ρουσσώ. Καθώς ο ζωγράφος του όφειλε μερικά χρήματα και ο κύριος Ζουνιέρ είχε μόλις αγοράσει ένα άλογο για το οποίο ήταν πολύ υπερήφανος, συμφώνησαν να φτιάξει ο Ρουσσώ έναν πίνακα με αυτό.
Ο Ρουσσώ δούλεψε από μία φωτογραφία. Έκανε αρκετές σημαντικές τροποποιήσεις ωστόσο, που φανερώνουν τη δημιουργική του μέθοδο. Παρέλειψε ένα δέντρο από τη λεωφόρο και έπαιξε ιδιαίτερα με το μέγεθος και τη θέση των δύο σκύλων. Αυτές οι αλλαγές έχουν σημασία για την οπτική πρόσληψη του πίνακα. Ο παχύς μαύρος σκύλος προσδίδει βάθος στο κάρο. Γνωρίζουμε ότι όταν ο Μαξ Βέμπερ (ο διάσημος Γερμανός κοινωνιολόγος, ιστορικός, νομικός, και πολιτικός οικονομολόγος) ανέφερε στον Ρουσσώ ότι ο μαύρος σκύλος ήταν πολύ μεγάλος σε σχέση με την κλίμακα του πίνακα, ο καλλιτέχνης απάντησε πώς ο πίνακας το απαιτούσε. Ο μικροσκοπικός σκύλος μπροστά από το κάρο, από την άλλη, προσδίδει μία μεγαλοπρέπεια στη φοράδα. Αυτή στέκεται με έναν ελαφρώς περίεργο τρόπο στις άκρες των οπλών της, τονίζοντας έτσι τις σκιές που σχηματίζει στο έδαφος. Η φοράδα αυτή, σαν χορεύτρια που στέκεται στις μύτες των ποδιών της, φαίνεται σχεδόν να αιωρείται στο χώρο. Ο Ρουσσώ αξιοποιούσε συχνά αυτήν την παράδοξη τεχνική, που έκανε κάποιους από τους απεικονιζόμενους χαρακτήρες να αιωρούνται σε ένα διαφορετικό οπτικό πεδίο.
ΥΓ. Αγαπάμε τον Ρουσσώ! Και περισσότερο απ' όλα τις φανταστικές του ζούγκλες! Μπορείς να τις δεις εδώ. <3