Να μην Αναπαραχθεί

Πριν από δύο εβδομάδες στις "Τετάρτες για Σκέψεις για την Τέχνη " μείναμε με την ρομαντική προσέγγιση του Νίτσε για την τέχνη, υποστηρίζοντας ότι ένα έργο πρέπει να προέρχεται από το πνεύμα του καλλιτέχνη, ως αυθεντική έκφανση της ατομικότητας του. Αυτή η προοπτική που τόσο συχνά υιοθετείται θεωρεί τον καλλιτέχνη ως μάρτυρα των δικών του συναισθημάτων, από τα οποία πηγάζει η τέχνη. Το βιβλίο που απεικονίζεται σε αυτόν τον πίνακα της Μαγκρίτ είναι το "Η Διήγηση του Άρθουρ Γκόρντον Πυμ" του Πόε, μια ωδή τόσο σε αυτή τη ρομαντική φιλοσοφία που ενσαρκώνει ο Πόε, όσο και στην άγνοια της αληθινής φύσης του εαυτού. Σε αυτό το μυστηριώδες βιβλίο, ο Άρθουρ Πυμ αναγκάζεται να αντιμετωπίσει έναν άγνωστο εαυτό του, λόγω ακραίων συνθηκών ναυσιπλοΐας. Αυτό καταδεικνύει πόσο προβληματικό είναι να αντλεί κανείς την τέχνη αποκλειστικά από τα συναισθήματά του - η απομάκρυνση που μπορεί να νιώθει κάποιος απέναντι στον εαυτό του, καθιστώντας την αντανάκλαση στο έργο πιο σύνθετη, όπως φαίνεται να υποδηλώνει αυτός ο πίνακας, μη βλέποντας το "πρόσωπο στον καθρέφτη", και αντανακλώντας μόνο το μισό βιβλίο. Άλλωστε, φανταστείτε να διατηρείτε το ίδιο σύνολο συναισθημάτων για το μεγάλο διάστημα που απαιτείται για τη δημιουργία ενός αριστουργήματος που απεικονίζει την αγωνία, από το πρώτο προσχέδιο ως τις τελευταίες λεπτομέρειες. Όπως έγραψε κάποτε ο Πορτογάλος ποιητής και συγγραφέας Φερνάντο Πεσσόα που υπήρξε μια από τις σημαντικότερες λογοτεχνικές φιγούρες του 20ου αιώνα "Ο ποιητής είναι ένας απατεώνας \ Που είναι τόσο καλός στην πράξη του \ Που ακόμα προσποιείται και τον πόνο \ Του πόνου που νιώθει πραγματικά." Άρθουρ Ντέους Διονύσιο Παρεμπιπτόντως, σήμερα είναι τα γενέθλια του Άρθουρ :) Parabéns! :)