Η Μάχη: Ο Άγιος Γεώργιος σκοτώνει τον δράκο ΣΤ΄

Ο θρύλος του Αγίου Γεωργίου, που συνήθως αποτελεί δικαιολογία για υψηλό δράμα και δυναμικό σχεδιασμό, ενέπνευσε στον Έντουαρντ Μπερν-Τζόουνς μια τυπικά λυρική απόδοση. Αυτή η εικόνα παρουσιάζει στον θεατή κάτι που μοιάζει με όνειρο. Ο ιππότης είναι αρκετά σκληροτράχηλος, εξολοθρεύοντας τον θηριώδη (αλλά υποσιτισμένο) εχθρό του με σιγουριά, ωστόσο αυτός ο Άγιος Γεώργιος είναι ένα πλάσμα του νου. Το θολό σφουμάτο των φορμών - ο Μπερν-Τζόουνς είχε ακόμα να τελειοποιήσει το εύθραυστο ύφος του - και η κομψότητα των στάσεων ενθαρρύνουν την ονειροπόληση, όχι την ανησυχία. Ο Μπερν-Τζόουνς ήταν ο λιγότερος ιδεολόγος από τους Προραφαηλίτες, ωστόσο ο πιο ανθεκτικός, διατηρώντας πάντα την πίστη σε ένα φεγγαροφωτισμένο κόσμο από αναίμακτες δεσποινίδες και επικών αγίων, ο Χένρι Τζέιμς αποκάλεσε τον τύπο του Μπερν-Τζόουνς "χλωμό, άρρωστο, και αδύναμο." Όχι προοδευτικός, ο Άγγλος καλλιτέχνης απεχθανόταν τους Ιμπρεσιονιστές, προτιμώντας τους συγκαιρινούς τους συμβολιστές, τους οποίους θαύμαζε και επηρέασε σημαντικά.