Σκηνή Μαγισσών

Ανεξήγητες και αινιγματικές σκηνές επαναλαμβάνονται στους πίνακες του Πάουλ Κλέε. Εκτός από μυθικά όντα και θεούς, πολλά έργα του Κλέε έχουν σαν θέμα τον άνεμο, τη φωτιά, το νερό και τα στοιχειά της γης. Αυτοί οι μεσολαβητές μεταξύ του πραγματικού κόσμου και του άλλου κόσμου περιστασιακά εμφανίζονται στα έργα του Κλέε επίσης με τη μορφή καλικάντζαρων, μαγισσών και δαιμόνων. Ο Κλέε εμπνεύστηκε τα πρόσωπα που απεικονίζονται στους πίνακές του από τους αρχαίους μύθους, τους θρύλους και τον κόσμο των νεραϊδών, αλλά τα παρουσίασε ως άτακτα και ενοχλητικά, ανυπάκουα και χαρούμενα πλάσματα με ανθρώπινη μορφή. Πολλά από τα όντα που χρησιμοποίησε, μέσα από την μεταμορφωτική φαντασία του έγιναν πλάσματα δικά του. Εξίσου ειρωνικός ήταν ο τρόπος που αντιμετώπισε τις πνευματιστικές ή αποκρυφιστικές διακηρύξεις, οι οποίες στις αρχές του 20ου αιώνα στο Μόναχο είχαν έντονη παρουσία. Η πόλη δεν ήταν μόνο το κέντρο της Αποκρυφιστικής Έρευνας στη Γερμανία αλλά και η πόλη του Ρούντολφ Στάινερ, ο οποίος μέσα από πολυάριθμες διαλέξεις προσπάθησε να διαδώσει τη Θεωρία της Θεοσοφίας επηρεάζοντας με τον τρόπο αυτό πολλούς σύγχρονους καλλιτέχνες. Ο Κλέε, ωστόσο, κράτησε αποστάσεις από τη Θεοσοφία. Η στάση του απέναντι στη θρησκεία ως θεσμό χαρακτηριζόταν επίσης από σκεπτικισμό και απόσταση. Από την άλλη, και ενόψει της σοβαρής ασθένειάς του, οι έννοιες του θανάτου και του άλλου κόσμου τον κρατούσαν αρκετά απασχολημένο.