Η σχοινοβάτης

Ο Φορέν έκανε έναν αυστηρό συνθετικό διαχωρισμό μεταξύ των σφαιρών της ψευδαίσθησης (καλλιτέχνιδα) και της πραγματικότητας (θεατής) στο έργο Η σχοινοβάτης. Η περφόρμερ ισορροπεί επικίνδυνα πάνω από το πλήθος, με το βάρος της να αναγκάζει το σχοινί να λυγίζει μέχρι να αγγίξει ουσιαστικά τα κεφάλια των θαυμαστών της. Δεν έχει ιδιαίτερη ατομικότητα και φαίνεται να αγνοεί τελείως το περιβάλλον της. Κατά μία έννοια, είναι μια κούκλα που δίνει παράσταση, και την οποία αγνοούν όλοι εκτός από λίγους στο κοινό που περπατούν από κάτω της. Είναι το αντίστοιχο καρναβαλίστικο έργο με αυτό με τις χορεύτριες μπαλέτου του Ντεγκά, ντυμένη με φούστα και παπούτσια μπαλέτου, παρά το σχετικά προσποιητό ύφος τόσο των δεξιοτήτων της όσο και του κοινού της. Εκεί που οι μπαλαρίνες του Ντεγκά προσπαθούν να είναι ανάλαφρες, η σχοινοβάτης του Φορέν ισορροπεί το βάρος της ώστε να μπορεί να παραμείνει πάνω από το πλήθος και ο καλλιτέχνης την απαθανάτισε ακριβώς τη στιγμή του θριάμβου της.