Γιάν Άσελε
Μία από τις μεγαλύτερες αυθεντίες της ολλανδικής τοπιογραφίας ήταν ο Γιαν Ασσελάιν. Το έργο του είναι μάλλον λιγότερο οικείο για τον τωρινό λάτρη της τέχνης, επειδή δεν εμπίπτει στην κατηγορία της εθνικής ολλανδικής σχολής τοπιογραφίας. Αντίθετα, με λίγες εξαιρέσεις, οι εικόνες του είναι παραλλαγές στα θέματα του φωτός, της ζεστασιάς και του Νότου, ακόμα κι αν αυτές είναι συνήθως εικόνες που ζωγράφισε από τη μνήμη του ο Ασσελάιν, αφαιρούμενες τόσο στη θέση όσο και στον χρόνο από τους ιδιοφυείς τόπους. Αυτοί οι πίνακες ζωγραφίστηκαν μετά την επιστροφή του στην Ολλανδία μέχρι τον πρόωρο θάνατό του στο Άμστερνταμ.
Η Παράκτια σκηνή με καβαλάρηδες που αναπαύονται κυριαρχείται από το διαυγές φως και έναν μαγευτικό ουρανό. Το εικονογραφικό βάθος δημιουργείται από την αντίθεση μεταξύ κοντινών και απομακρυσμένων σημείων όψεως, μεταξύ της ανέκδοτης και της κωμικής παρατήρησης των καβαλάρηδων που αναπαύονται και αμφισβητούν ποια διαδρομή θα ακολουθήσουν, και των μαλακών μορφών των απομακρυσμένων βουνών πέρα από τον κόλπο. Η επιδεξιότητα της σύνθεσης απορρέει από το γεγονός ότι το σημείο εξαφάνισης σε αυτό το τοπίο είναι ταυτόχρονα η πιο φωτεινή ζώνη, που απομακρύνθηκε από τη σκηνή στο προσκήνιο μέσω της πτεροειδής σιλουέτας των καλάμων.
Παρουσιάζουμε αυτόν τον όμορφο πίνακα χάρη στην Ακαδημία Καλών Τεχνών στη Βιέννη. <3
ΥΓ.: Διασκέδασε και δες τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης της Ολλανδικής χρυσής εποχής εδώ!