Αυτή η αισθησιακή σκηνή μεταξύ του Δία και της Ιούς είναι εμπνευσμένη από το κλασικό έργο του Οβίδιου, τις Μεταμορφώσεις. Η Ιώ, κόρη του Ίναχου, του πρώτου βασιλιά του Άργους, αποπλανάται από τον Δία, ο οποίος κρύβεται πίσω από τους αμμόλοφους για να μην πληγώσει τη ζηλιάρα Ήρα. Ο Δίας έμπαινε συχνά σε πειρασμό με άλλες γυναίκες και μεταμφιεζόταν για να καλύψει τις διάφορες αποδράσεις του: για παράδειγμα μια φορά πήρε τη μορφή κύκνου και μια άλλη φορά αετού. Σε αυτόν τον πίνακα, τυλίγει τον εαυτό του σε ένα σκοτεινό σύννεφο, παρόλο που το φως της ημέρας είναι έντονο. Αγκαλιάζει τη νύμφη και το πρόσωπό του μόλις που διακρίνεται πάνω από το δικό της. Η Ιώ τραβάει το ακαθόριστο, συννεφιασμένο χέρι του Δία προς το μέρος της με ελάχιστα συγκρατημένο αισθησιασμό. Κάποια στιγμή, ο δούκας της Μάντοβα, Φεντερίκο Γκονζάγκα, ήθελε να τοποθετήσει αυτόν τον πίνακα και τα συνοδευτικά του έργα σε ένα δωμάτιο αφιερωμένο στις πολλές αγάπες του Δία.
Δίας και Ιώ
λάδι σε καμβά • 163,5 εκ. × 70,5 εκ.
-
Αντόνιο ντα Κορρέτζο