Πιετά του Μνήμωνα by  Δούρης (ζωγράφος) και Καλλιάδης (αγγειοπλάστης) - 490–480 π.Χ. - 12 εκ. x 26,9 εκ. Πιετά του Μνήμωνα by  Δούρης (ζωγράφος) και Καλλιάδης (αγγειοπλάστης) - 490–480 π.Χ. - 12 εκ. x 26,9 εκ.

Πιετά του Μνήμωνα

κεραμικό • 12 εκ. x 26,9 εκ.
  • Δούρης (ζωγράφος) και Καλλιάδης (αγγειοπλάστης) - 5ος αιώνας ΠΧ Δούρης (ζωγράφος) και Καλλιάδης (αγγειοπλάστης) 490–480 π.Χ.

Κοίταξε γύρω σου: Ποιο είναι το πιο κοντινό έργο τέχνης που μπορείς να δεις; Ανάλογα με το πού βρίσκεσαι, ενδέχεται να μην μπορείς να δεις κανένα. Τώρα, φαντάσου ότι προέρχεσαι από το μακρινό μέλλον. Προσπάθησε να δεις μέσα από τα μάτια κάποιας φουτουριστικής οντότητας και να κοιτάξεις ξανά. Τα συνηθισμένα αντικείμενα που σε περιβάλλουν μόλις απέκτησαν ένα νέο ενδιαφέρον, βλέπεις, επειδή είναι περίεργα και αντίκες. Το σχήμα, ο σκοπός και ο σχεδιασμός τους μιλούν για μια αρχαία εποχή. Παίρνουν το μυστήριο της περιέργειας, όπως και οι αιγυπτιακές χτένες, τα ελληνικά κεραμικά ή τα βυζαντινοί μπαούλα στα μάτια μας.

Αυτό είναι ένα παράξενο χαρακτηριστικό της τέχνης! Κατά την επίσκεψή μας στο Μουσείο του Λούβρου, συναντάμε κομμάτια που θα έπρεπε να θαυμάσουμε, χαραγμένακαι και ζωγραφισμέμα με αυτό που εύλογα θεωρούμε ότι είναι ο σκοπός της Τέχνης. Αλλά βρίσκουμε, επίσης, αντικείμενα με πολύ διαφορετικό αρχικό στόχο, όπως χαλιά, πιάτα, ποτήρια, χτένες ή καθρέφτες. Το σημερινό κομμάτι ανήκει σε μια ελληνική παράδοση αγγειοπλαστικής, σε ένα πολύ δημοφιλές στυλ με σκιαγραφημένες μορφές ή διακοσμήσεις με κόκκινο χρώμα. Αυτό το στυλ χρησιμοποιήθηκε για πρακτικά αντικείμενα που χρησιμοποιούνται για την εκτέλεση καθημερινών εργασιών· καθώς οι τεχνίτες συνειδητοποίησαν περισσότερο τη δυνητική αξία της δουλειάς τους, άρχισαν να το υπογράφουν. Αυτό έδειχνε μια στροφή προς τη διακόσμηση, ανεβάζοντας το επίπεδο λεπτομέρειας, αφήγησης και σύνθεσης.

Μήπως ο χρόνος σφυρηλατεί τους καλλιτέχνες απλώς με το πέρασμα του; Είναι αλήθεια ότι, παρά τις πραγματιστικές λειτουργίες αρχαίων έργων όπως αυτό, τα περισσότερα από αυτά που διατηρούνται σήμερα στα μουσεία φτιάχτηκαν για να είναι όμορφα και ανήκαν στην ελίτ - όπως οι Μπέντλεϊ και οι Φερράρι!

Ας δώσουμε ένα λεπτό για να θαυμάσουμε τις γραμμές και τα σχέδια που θεωρούμε σήμερα δεδομένα γύρω μας. Όταν βυθιστείς σε έναν συγκεκριμένο χρόνο και χώρο, είναι δύσκολο να δεις τη μεγάλη εικόνα και να καταλάβεις ότι αυτή η στιγμή είναι μια μικρή σχισμή σε ένα τεράστιο φάσμα δυνατοτήτων - και ότι κι αυτή θα περάσει επίσης, για να θεωρηθεί παράξενη, περίεργη και αλλόκοτη τα μάτια αυτών που θα έρθουν. Ας περάσουμε το σήμερα προσποιούμενοι ότι ζούμε σε ένα μεγάλο μουσείο που λαμβάνει χώρα στο μέλλον.

Αρτούρ Ντέους Ντιονίσο