Το κυνήγι της αλεπούς

Οταν παρουσιάστηκε το 1893, η Δαρβινική πλευρά του πίνακα αναγνωρίστηκε αμέσως από τους κριτικούς: "Μια αλεπού περνάει μέσα από το χιόνι, κοιτώντας απότομα προς τους εχθρούς της-δύο μεγάλα κοράκια που βουτούν προς τα κάτω για να την κατασπαράξουν, που η πείνα τους, που έγινε βάναυση από την χιονοθύελλα, που έχει καλύψει το συνηθισμένο τους έδαφος κυνηγιού. Αλλα κοράκια περιφέρονται ακούραστα σε απόσταση. Ενα κλαδάκι ή δύο από την άγρια τριανταφυλλια του περασμένου καλοκαιριού είναι η μοναδική κομψή νότα στην εικόνα, αντισταθμίζοντας ικανοποιητικά το μελαγχολικό χαρακτήρα της σκηνής". Η επιρροή του Ιαπωνικού σχεδίου στο έργο του Χόμερ έχει σημειωθεί γενικά, και ειδικά στο Κυνήγι της αλεπούς, με την παρατήρηση ότι ο πίνακας μπορεί να διαχωριστεί σε τρία κάθετα πάνελ, συνεπώς δημιουργώντας "ένα τέλειο Ιαπωνικό παραβάν". Το κυνήγι της αλεπούς πουλήθηκε από τον καλλιτέχνη το 1894 στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Πενσυλβάνιας, αφού εκτέθηκε στην ετήσια έκθεση της Ακαδημίας.