Αγόρι με κόκκινο γιλέκο

Ο Πάμπλο Πικάσο αποκάλεσε τον Σεζάν «μητέρα που αιωρείται από πάνω». Ο Ανρί Ματίς είπε ότι ήταν «πατέρας για όλους μας». Όσο κι αν είναι ένα πορτρέτο ενός μελαγχολικού νεαρού, αυτός ο πίνακας είναι συγχρόνως, και ίσως εξίσου ουσιαστικά, μια διάταξη χρωμάτων και σχημάτων. Μπορούμε να τον δούμε ως ένα είδος σημείου καμπής για τη μοντέρνα τέχνη - με άμεση σχέση με το έργο αυτών των νεότερων καλλιτεχνών. Για παράδειγμα, τα πράσινα και τα μοβ που χρησιμοποίησε ο Σεζάν στο πρόσωπο και τα χέρια του αγοριού είναι σαν τα «άγρια» χρώματα που έδωσαν στον Mατίς και τους συναδέλφους του τον τίτλο «fauve» (άγριο θηρίο) – επιτακτικές πινελιές που δε σχετίζονται ιδιαίτερα με την ανθρώπινη σάρκα. Το φόντο —είναι δύσκολο ακόμη και να το «διαβάσεις» σαν κουρτίνα με λουλουδάτο μοτίβο— θρυμματισμένο και ισοπεδωμένο σε ένα καλειδοσκόπιο γωνιών και τόξων με τρόπο που προμηνύει τους ανακατασκευασμένους χώρους των πρώτων κυβιστικών πειραμάτων από τον Ζωρζ Μπρακ και τον Πικάσο.