Γκούσταφ Κλιμτ
Η επιφάνεια της λίμνης θυμίζει την σε συνεχή επαναδημιουργία φύση. Ευαίσθητες και με ένα ήρεμο αεράκι να τις χαιδεύει, οι αντανακλάσεις των δέντρων και του ουρανού αναπτύσσονται ακαθόριστα για να σταθεροποιηθούν ξανά κάπου αλλού. Η μικρή ακτίνα φωτός στο λιβάδι στη πάνω δεξιά γωνία μοιάζει να είναι η μόνη απόδειξη της απτής πραγματικότητας. Τα ταξίδια του Κλιμτ στο Salzkammergut και τη περιοχή του Σάλτσμπουργκ στο τέλος του 1890 σημάδεψαν την αρχή μιας έντονης επανεύρεσης της τοπογραφίας. Οι πρωιμότεροι πίνακες του με λιμνούλες και βάλτους είναι ατμοσφαιρικοί, κάτι που καλεί τον θεατή να κοιτάξει με περισυλλογή, όπως οι "εικονογραφικές του φωτογραφίες" εκείνης της περιόδου. Σε αντίθεση με πολλούς ζωγράφους του ύστερου 19ου αιώνα, ο Κλιμτ ήταν ικανός να ξεπεράσει την τυχαιότητα των ιμπρεσσιονιστικών τοπιογραφιών. Ανέπτυξε νέες αρχές σύνθεσεις, ενώ διατήρησε μια ιμπρεσσιονιστική γοητεία.
Παρουσιάζουμε σήμερα αυτό τον όμορφο, αν και μη αναμενόμενο Κλιμτ ( μοιάζει λίγο με Μονέ, έτσι δεν είναι;) χάρη στο Leopold Museum.
Υ.Γ. Εξερεύνησε εδώ τον άγνωστο κόσμο των τοπογραφιών του Κλιμτ. <3