Το Αιώνιο θηλυκό

Το γυμνό έπαιξε έναν κεντρικό ρόλο στην τέχνη του Πωλ Σεζάν κατά την διάρκεια της καριέρας του, αλλά παραδόξως για έναν καλλιτέχνη που συνήθως ζωγράφιζε από τη ζωή, σπάνια χρησιμοποιούσε γυμνά μοντέλα στην εργασιακή του μέθοδο: λέγοται πως ένιωθε άβολα με τα γυμνά μοντέλα. «Ζωγραφίζω νεκρές φύσεις» είπε κάποτε στον Ρενουάρ, «Οι γυναίκες μοντέλα με τρομάζουν.» Αντίθετα ο Σεζάν απολάμβανε να μελετά τα έργα παλαιότερων καλλιτεχνών και να χρησιμοποιεί τα σχέδια γυμνών που είχε κάνει στη σχολή τεχνών στο Παρίσι. Η σημασία αυτού του αινιγματικού πίνακα είναι ασαφής και ειναι γνωστός με πολλούς τίτλους. Αυτή η γυναίκα έρχεται αντιμέτωπη με θαυμαστές από διάφορες τέχνες και επαγγέλματα, μεταξύ των οποίων ένας επίσκοπος του οποίου ο θαυμασμός μοιάζει ενοχλητικός και κάπως επιθετικός. Ένας ζωγράφος που μερικές φορές ταυτοποιείται ως ο Ευγένιος Ντελακρουά στέκεται στο καβαλέτο του και ζωγραφίζει τη σκηνή. Η φαλακρή φιγούρα στο κάτω μέρος του πίνακα ίσως να είναι ο ίδιος ο Σεζάν. Το αν ενθαρρύνει τη λατρεία τους, την δέχεται παθητικά ή αν είναι παγιδευμένη σ'αυτήν είναι ασαφές. Όπως σε πολλά γυμνά του Σεζάν το πρόσωπο της γυναίκας είναι σχεδόν μαύρο, εκτός από τις κόκκινες κόγχες των ματιών της. Γύρω στο 1877, ο Σεζάν ξεκίνησε να χρησιμοποιεί τις παράλληλες διαγώνιες πινελιές που βλέπουμε εδώ προκειμένου να επιβάλει τάξη και να ενοποιήσει την επιφάνεια των εικόνων του.