Το κουτί του θεάτρου

Η όπερα ενσάρκωνε τις αντιθέσεις και τη σύγχυση της παρισινής κοινωνίας του τέλους του 19ου αιώνα και αποτελούσε δημοφιλές θέμα μεταξύ των πιο προοδευτικών καλλιτεχνών της εποχής (άλλα παραδείγματα περιλαμβάνουν έργα της καλλιτέχνιδας Mary Cassatt). Είναι η αναταραχή και η αίσθηση της κοινωνικής αβεβαιότητας που ο Renoir χρησιμοποιεί με μεγάλη επιτυχία σε αυτό το έργο. Ενώ σύχναζαν σε αυτήν οι καθιερωμένες ανώτερες τάξεις και όσοι επιθυμούσαν να ανέβουν κοινωνικά, η όπερα ήταν γεμάτη πορνεία, με αποτέλεσμα οι άνθρωποι του κατεστημένου να θεωρούν ότι σε αυτό που κάποτε ήταν η περιοχή τους είχαν εισβάλει οι ερωμένες και οι νεόπλουτοι. Το έργο αυτό εκτέθηκε για πρώτη φορά στο πλαίσιο της πρώτης έκθεσης ιμπρεσιονιστών το 1874. Οι κριτικές της εποχής τονίζουν την αναπτυσσόμενη δυσκολία που σχετίζεται με τη διατύπωση κοινωνικών κρίσεων για τους ανθρώπους (ίσως ιδιαίτερα για τις γυναίκες), καθώς μία διακήρυξε ότι η γυναίκα που απεικονίζεται είναι "μια φιγούρα από τον κόσμο της κομψότητας", ενώ μια άλλη την ανέφερε ως προειδοποίηση προς τις νεαρές γυναίκες ενάντια στη ματαιοδοξία και την αστάθεια της μόδας.