Wassily Kandinsky
Η μουσική έχει περιγραφεί ως η πιο αγνή μορφή τέχνης. Ίσως επειδή είναι άυλη για εμάς: δεν μπορούμε να την αγγίξουμε ή να την δούμε - αναμειγνύεται με το πνεύμα και επηρεάζει άμεσα τη διάθεση. Αλλάζει την ατμόσφαιρα και πυροδοτεί συναισθήματα όπως καμία άλλη μορφή τέχνης. Απλά μέτρα ενός παλιού μουσικού κομματιού μας μεταφέρουν στην παιδική ηλικία, η εισαγωγή ενός εθνικού ύμνου αρκεί για να ενεργοποιήσει μια σειρά συναισθημάτων. Ας πάρουμε για παράδειγμα τους αρχαίους Έλληνες: γι' αυτούς, η ανθρώπινη έμπνευση προέκυπτε από μια ομάδα θεοτήτων που ονομάζονταν "μούσες". Όσοι ευλογήθηκαν από τις Μούσες ανύψωσαν την ανθρώπινη υπόσταση χρησιμοποιώντας τη δημιουργικότητα για την ανάπτυξη του πολιτισμού. Το άγγιγμα μιας Μούσας ήταν έτσι η σφραγίδα του πολιτισμού. Οι γλωσσολόγοι θα αναγνωρίσουν ότι η λέξη "μουσική" προέρχεται από τη λέξη "μούσα", υποδεικνύοντας ότι η μουσική λαμβάνονταν σοβαρά υπόψη.
Για του Έλληνες, οι αρχές της αστρονομίας ήταν τόσο συνυφασμένες με τις αρχές της αρμονίας, ώστε οι μελετητές υπέθεσαν ότι οι πλανήτες μπορούσαν να δημιουργήσουν ήχο που επιταχύνεται μέσα στο σύμπαν. Έτσι, η μουσική ήταν σημαντική για την κατανόηση της σχέσης μεταξύ των αντικειμένων του σύμπαντος. Αυτή η έννοια της μουσικής διασύνδεσης με το σύμπαν ονομάστηκε "Αρμονία", και ναι, από εκεί προέρχεται η λέξη "αρμονία"! Μεγάλοι φιλόσοφοι εκτίμησαν την αξία της μουσικής. Οι αρχαίοι Έλληνες όπως ο Πλάτωνας πίστευαν ότι η μουσική είχε άμεση επίδραση στο ήθος του ανθρώπου. Στην σύγχρονη εποχή, Ο Νίτσε διατηρούσε αλληλογραφία με τον Βάγκνερ και είπε το περίφημο ότι "η ζωή χωρίς μουσική θα ήταν λάθος".
Όσο για το ότι δεν μπορούμε να δούμε την μουσική, λοιπόν, ένα άτομο με συναισθησία μπορεί να διαφωνήσει. Όσοι πάσχουν από αυτή την πάθηση μπορούν να μυρίσουν υφές και να ακούσουν χρώματα, το οποίο έχει ως αποτέλεσμα ένα μείγμα αισθήσεων. Πρόκειται για μια αληθινή κατάσταση, δύσκολο για τους περισσότερους από εμάς να την κατανοήσουμε, αλλά υπάρχει κάποιος που μπορεί να το κάνει πιο εύκολο. Ο Καντίνσκι είχε ένα μεγάλο μουσικό όραμα: εργάστηκε για να δημιουργήσει εικαστική τέχνη τόσο καθαρή και αιθέρια όσο η μουσική η οποία θα επηρέαζε άμεσα το υποκειμενικό πνεύμα. Τα σχήματα και τα χρώματα συνθέτονται σχολαστικά σαν μια συμφωνία. Δεν παρουσιάζεται καμία εικονογραφία για να μας αποσπάσει την προσοχή με αντικειμενικές οντότητες. Το μάτι περιπλανιέται ελεύθερα ανάμεσα σε υφές και γραμμές, όμως η θέαση του έργου του είναι σαν να ταξιδεύεις τυφλά στον ήχο της μουσικής. Μόνο που τα μάτια μας είναι διάπλατα ανοιχτά και βρισκόμαστε σε ένα σιωπηλό δωμάτιο.
Αυτό που μου αρέσει περισσότερο σε αυτό το είδος αφηρημένης τέχνης είναι η μέριμνα που έχει ο καλλιτέχνης στο να δώσει στο κοινό χώρο για να δημιουργήσει. Ο ζωγράφος παρέχει ένα σύννεφο με μεγάλες δυνατότητες, χρώματα του ηλιοβασιλέματος και προσκαλεί την φαντασία του θεατή να δει τι θα κάνει.
Τα συλλυπητήριά μου στον κόσμο της μουσικής. Στον μικρό μου κόσμο ο Μπόουι και ο Πρινς είχαν μεγάλο μέρος, και με μεγάλη θλίψη κατέληξα να θεωρώ το 2016 ως μια σκοτεινή χρονιά για την μουσική. Ας φανταστούμε απλά αυτούς τους Ήρωες να επιπλέουν ανάμεσα σε ελληνικούς πλανήτες, σκορπίζοντας όμορφους ήχους σε ένα Μωβ διάστημα.
Άρθουρ Ντέους Διονύσιο