Τζότο ντι Μποντόνε
Ο σταυρωμένος Χριστός υψώνεται πάνω από δύο ομάδες με φιγούρες σε αυτό το έργο από το 1320. Αγγελοι μαζεύονται γύρω του με μεγάλη ποικιλία αντιδράσεων θλίψης και πόνου. Η Μαρία Μαγδαληνή έχει πέσει στα πόδια του· ο μανδύας της έχει γλιστρήσει απαρατήρητος από τους ώμους της και το ντελικάτα ζωγραφισμένο, υπέροχο κεφάλι με μαλλιά είναι τώρα η μόνη της διακόσμηση. Η μητέρα του, η Παρθένως Μαρία, καταρρέει χάνοντας τις αισθήσεις της, ενώ στην άλλη πλευρά οι στρατιώτες παλεύουν για τον μανδύα του Χριστού. Ο εκατόνταρχος έχει αναγνωρίσει το Χριστό και προσπαθεί να τον δείξει στους άλλους.
Κάποια από τα πιο δραματικά κομμάτια σε αυτή τη Σταύρωση και στον ακόλουθο Θρήνο ερμηνεύονται από τα μικρά αγγελικά πνεύματα, που εμφανίζονται να έχουν τα κατώτερα τμήματα των σωμάτων τους κρυμμένα από σύνεφα - μια πολύ πιο δραστική λύση από εκείνη που επινόησε ο Τζιόττο για τα αγγελικά πνεύματα στη πρωιμότερη νωπογραφία του για την Κατώτερη Βασιλική του Αγίου Φραγκίσκου στην Ασίζη, των οποίων τα σώματα είναι απλώς κομμένα. Αυτά τα μικρά πλάσματα επικοινωνούν την σχεδόν άγρια απελπισία τους μέσα από μια εντυπωσιακή ποικιλία από στάσεις και εκφράσεις του προσώπου που δεν δίνονται στους αντίστοιχους ανθρώπους.