Η Παναγία με την καρδερίνα

Στην Madonna Del Cardellino (Παναγία με την καρδερίνα), η καρδερίνα συμβολίζει τη σταύρωση του Χριστού. Ο λόγος για το συσχέτισμο προέρχεται από το θρύλο ότι το κόκκινο σημάδι της δημιουργήθηκε τη στιγμή της σταύρωσης. Πέταξε πάνω από το κεφάλι του Χριστού και τράβηξε ένα αγκάθι από το ακάνθινο στεφάνι Του όταν πιτσιλίστηκε με μία σταγόνα από το αίμα Του. Το βιβλίο στο χέρι της Μαρίας γράφει Sedes Sapientiae ή Ο θρόνος της σοφίας. Αυτός ο όρος συνήθως αφορά εικόνες στις οποίες η Μαρία είναι καθισμένη σε ένα θρόνο, με το Χριστό στα πόδια της, αλλά σε αυτή την περίπτωση η επιγραφή υποδηλώνει ότι ο βράχος επάνω στον οποίο είναι καθισμένη είναι ο φυσικός της θρόνος. Σε αυτόν το πίνακα, όπως στους περισσότερους πίνακες της Παναγίας της Φλωρεντινής περιόδου, η Ραφαήλ διατάσσει τις τρεις φιγούρες – τη Μαρία, το Χριστό και το νεαρό Ιωάννη το Βαπτιστή – μέσα σε ένα γεωμετρικό σχέδιο. Παρόλο που οι θέσεις των τριών σωμάτων είναι φυσικές, μαζί διαμορφώνουν ένα σχεδόν ισόπλευρο τρίγωνο. Η Παναγία απεικονίζεται νέα και όμορφη, όπως και οι υπόλοιπες Παναγίες του Ραφαήλ. Είναι ντυμένη στα κόκκινα και μπλε, επίσης τυπικό, καθώς το κόκκινο συμβολίζει το πάθος του Χριστού και το μπλε χρησιμοποιούταν για να συμβολίσει την εκκλησία. Ο Χριστός και ο Ιωάννης είναι ακόμα πολύ νέοι, σχεδόν μωρά. Ο Ιωάννης κρατάει μία καρδερίνα στο χέρι του και ο Χριστός απλώνει το χέρι για να την αγγίξει. Το φόντο είναι τυπικό του Ραφαήλ. Το φυσικό τοπίο είναι ποικίλο και όμως όλα πλαισιώνουν ήρεμα το κεντρικό θέμα που λαμβάνει χώρα. Η Παναγία ήταν γαμήλιο δώρο από το Ραφαήλ στο φίλο του Λορέντσο Νάζι. Στις 17 Νοεμβρίου 1548 το σπίτι του Νάζι καταστράφηκε από σεισμό και ο πίνακας έσπασε σε δεκαεπτά κομμάτια. Απομακρύνθηκε αμέσως για να διασωθεί και συναρμολογήθηκε βιαστικά παρόλο που οι ραφές ήταν σημαντικά ορατές. Το 2002 ο Τζώρτζ Μπονσάντι της οργάνωσης των Πολύτιμων Λίθων ανέθεσε την αποκατάσταση στην Πατρίτσια Ριιτάνο. Κατά τη διάρκεια της εξάχρονης διαδικασίας που ακολούθησε, η ομάδα της εργάστηκε για να αφαιρέσει τους ρύπους των ετών που είχαν υποβαθμίσει το χρώμα του πίνακα και να διορθώσει τη ζημιά που έκανε ο σεισμός τόσο καιρό πριν. Προτού ξεκινήσει το πρότζεκτ, μελέτησαν το έργο όσο το δυνατόν καλύτερα με χρήση τεχνικών όπως ακτίνες Χ, υπολογιστικές τομογραφίες (CAT scans), ανακλαστική υπέρυθρη φωτογραφία, ακόμα και λέιζερ. Η Ριιτάνο μελέτησε προσεκτικά τα προηγούμενα στρώματα γρήγορης επιδιόρθωσης που είχαν εφαρμοστεί και τα αφαίρεσε μέχρι που το πρωτότυπο του Ραφαήλ τελικά έλαμψε. Η αποκατάσταση ολοκληρώθηκε το 2008 και ο πίνακας εκτέθηκε στο Ουφίτσι.

Αυτός ο πίνακας ζητήθηκε από μία από τους χρήστες μας – χρόνια πολλά Κάρμεν : )