Νύχτα στη Νίκαια

Ο σημερινός πίνακας σάς παρουσιάζεται χάρη στο Εθνικό Μουσείο του Όσλο.

Αυτός ο πίνακας εικονίζει τις στέγες και τους λόφους της Νίκαιας, όπως του έβλεπε ο Έντβαρντ Μουνχ από το τρίτο πάτωμα του μικρού διαμερίσματός του κατά τη διάρκεια του χειμώνα στις αρχές του 1891. Τα κτίρια, οι κορυφές των δέντρων και οι απομακρυσμένοι λόφοι της μεσογειακής πόλης απλώνονται περιτυλιγμένοι με ένα απαλό, μπλε βιολετί χρώμα. Οι πινελιές που μοιάζουν με σκίτσο στολίζουν τη νύχτα με μια αίσθηση ανυπομονησίας και κίνησης. 

Η θέα από ψηλά χρησιμοποιήθηκε από τους ιμπρεσιονιστές, όπως ο Γκιστάβ Καιγιεμπότ και ο Κλωντ Μονέ, για να δώσουν ζωή στους πίνακές τους με θέμα τους πολυσύχναστους δρόμους της πόλης. Στον πίνακα του Μουνχ, ωστόσο, η θεά από ψηλά δίνει έμφαση στην φυσική και ψυχολογική αποξένωση του ζωγράφου από τους άλλους ανθρώπους. Πολύ λίγα φωτισμένα παράθυρα κάτω από την πλεονεκτική θέση του ζωγράφου είναι το μόνο σημάδι ότι ο Μουνχ δεν είναι μόνος στην πόλη. Οι μπλε αποχρώσεις τονίζουν τη μελαγχολία του πίνακα και την ονειρώδη ατμόσφαιρα. Η πόλη εικονίζεται σαν ένα μέρος περισυλλογής και μοναξιάς. 

Ο Μουνχ μόλις είχε κλείσει τα 27, όταν ταξίδεψε μόνος από τη Νορβηγία στη Νίκαια. Επίσημα, υποτίθεται ότι ήταν στο Παρίσι, για να σπουδάσει ζωγραφική. Ωστόσο, έχοντας προσβληθεί από ρευματικό πυρετό κατά τη διάρκεια του ταξιδιού, επέλεξε να ταξιδέψει στη Νίκαια εξαιτίας του πιο ήπιου κλίματός της. 

Στον Μουνχ είχε απονεμηθεί μια ταξιδιωτική υποτροφία από τη νορβηγική κυβέρνηση με σκοπό να καλύψει την έλλειψη καλλιτεχνικής εκπαίδευσης. Οι κριτικοί και άλλοι καλλιτέχνες πίστευαν ότι ο Μουνχ χρειαζόταν να μάθει για τους κανόνες της σύνθεσης, τις τεχνικές της ζωγραφικής και τη χρήση των χρωμάτων - θεωρούσαν ότι λειτουργούσε υπερβολικά αυτόνομα. Την ίδια στιγμή, του αναγνωριζόταν το γεγονός ότι συχνά κατάφερνε να αποδώσει μια βαθιά αλήθεια και μια ομορφιά με το έργο του. Αυτό ακριβώς καταφέρνει στον πίνακα "Νύχτα στη Νίκαια". Πετυχαίνει την επίκληση στο συναίσθημα του θεατή με αντισυμβατικά μέσα. Αυτός ο πίνακας γίνεται το μέσον, για να ενισχυθεί η αυτογνωσία του θεατή. 

Η Νύχτα στη Νίκαια εκτέθηκε στην Ετήσια Εθνική Έκθεση του Φθινοπώρου - την Έκθεση των Καλλιτεχνών - το 1891 και πωλήθηκε στην Εθνική Πινακοθήκη της Κριστιάνια (Όσλο) με την υποστήριξη κάποιων μεγαλύτερων καλλιτεχνών, φίλων του Μουνχ. Δυο χρόνια αργότερα ο Μουνχ κατάφερε τη διεθνή του επιτυχία με μία ατομική έκθεση στο Βερολίνο, όπου ο πίνακάς του "Η Κραυγή" εκτέθηκε για πρώτη φορά.