Ο δρόμος για το Βετάιγ

Ο κορυφαίος καλλιτέχνης του γαλλικού ιμπρεσιονισμού, ο Κλωντ Μονέ ήταν πάνω απ'όλα ένας τοπιογράφος που ζωγράφιζε με απαράμιλλη ικανότητα την επίδραση του φωτός. Γεννημένος στο Παρίσι, μεγάλωσε στην Νορμανδία και έμαθε για την υπαίθρια ζωγραφική από τον Εζέν Μπουντέν και τον Γιόχαν Μπάρτχολντ Γιόνγκιντ. Ενώ πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της δεκαετίας του 1870 στο Αρζαντέιγ μόλις δυτικά του Παρισιού κοντά στον ποταμό Σηκουάνα, το 1878 μετακόμισε δυτικότερα στο Βετάιγ, όπου θα έμενε για μόλις περισσότερο από τρία χρόνια. Αυτή ήταν μια εποχή οικονομικής δυσχέρειας για τον Μονέ όταν με την συζυγό του Καμίλ και τον μικρό τους γιό δημιούργησαν ένα σπιτικό με την οικογένεια Χοσεντί. Το σπίτι που μοιράζονταν ήταν στον κεντρικό δρόμο προς το Βετάιγ τον οποίο ο Μονέ έχει συμπεριλάβει σ'αυτό το έργο. Ο Μονέ ζωγράφισε πέντε απόψεις του δρόμου προς το Βετάιγ από την κατεύθυνση του Λα Ρος-Γκουïγιόν, αυτή είναι η τελευταία. Τρείς απ'αυτές τις συσχετιζόμενες συνθέσεις δείχνουν τον δρόμο τον χειμώνα με χιόνι και αποτελούν παραδείγματα των διάσημων effets de neige (εφέ χιονιού) του Μονέ. Αυτό το παράδειγμα δείχνει τον δρόμο το φθινόπωρο. Η πολύχρωμη παλέτα του καλλιτέχνη οργανώνεται γύρω από τον δρόμο που υποχωρεί στο βάθος σ'ένα κεντρικό σημείο φυγής, κλασική σύνθεση τοπιογραφίας. Ο νεαρός Ντάνκαν Φίλιπς απέκτησε αυτόν τον πίνακα ο οποίος ήταν μέρος της συλλογής όταν ο Φίλιπς άνοιξε τις πόρτες του στο κοινό το 1921. Αναγνώρισε την σημασία του Μονέ για μια ολόκληρη γενιά Αμερικανών ζωγράφων που πήγαν στο Ζιβερνί για να σπουδάσουν τον γαλλικό ιμπρεσιονισμό μαζί και γύρω από τον μεγάλο ζωγράφο του υπαίθριου φωτός και της τοπιογραφίας. 'Οπως φημολογείται πως είπε κάποτε ο Μονέ καθώς καθόταν έξω από το σπίτι του και δείχνοντας τριγύρω, « Αυτό είναι το στούντιο μου!»