Παιδιά σε ένα δωμάτιο

Ο Βιγιάρ ήταν ο τελευταίος ιμπρεσιονιστής του 20ου αιώνα. Ενδιαφερόταν για τη διάδραση ανάμεσα σε χρώμα και φως μέσα στα όρια του ενδότερου χώρου ενός δωματίου. Οι προκάτοχοί του αφοσιώθηκαν στην αναπαράσταση αυτής της διάδρασης έξω, σε ανοιχτούς χώρους, π.χ. στην ύπαιθρο. Στα έργα του Βιγιάρ οι εσωτερικοί χώροι είναι περισσότερο ένα συναισθηματικό περιβάλλον με διάχυτη άνεση και ηρεμία παρά ένα φόντο για τους χαρακτήρες του (σ' αυτή την περίπτωση οι εικονιζόμενοι χαρακτήρες είναι πιθανόν τα ανήψια του Βιγιάρ). Ένα από τα πιο σημαντικά εργαλεία του είναι να ζωγραφίζει ένα μπαλκόνι ή ένα παράθυρο στο πίσω μέρος: το φως που διαχέεται ρέοντας από έξω γεμίζει τον εσωτερικό χώρο, απορροφώντας τα φωτεινά χρώματα και μετατρέποντας τα σχήματα σε ένα διακοσμητικό patchwork. Μόνο οι αντιθέσεις στο χαλί, στο παραβάν και στα κάγκελα του μπαλκονιού - που διαμορφώνουν το δομικό υπόβαθρο της σύνθεσης - αφήνονται να διαφανούν.