Γουίνστον Τσώρτσιλ
Δεν θα μπορούσαν να υπάρξουν δύο βασίλεια τόσο διαμετρικά αντίθετα όσο η Τέχνη και η Πολιτική - η μια να ψάχνει την αυθεντικότητα, την ομορφιά, την πρωτοτυπία και τον αυθορμητισμό και η άλλη μακιαβελλικά σχέδια και μηχανισμούς για να πετύχει κάποιον σκοπό. Χαιρετίζουμε την πρώτη με ενθουσιασμό ένω τη δεύτερη μαλλον τη θεωρούμε κουτή και βαρετή. Ο απρόσμενος δημιουργός του σημερινού πίνακα δεν χρειάζεται πολιτικές συστάσεις. Ο Τσώρτσιλ όχι μόνο ζωγράφιζε - όπως έλεγε "έχοντας πειραματιστεί με ένα παιδικό κουτί ζωγραφικής, κατέληξα σε έναν πλήρη εξοπλισμό με λαδομπογιές" - αλλά ήταν επίσης ένας διαπρεπής συγγραφέας, παραμένοντας ο μοναδικός πρωθυπουργός που τιμήθηκε με Νόμπελ Λογοτεχνίας. Το 1920, έχοντας αναλάβει το χαρτοφυλάκιο του Υπουργείου Εξοπλισμών, έστειλε πέντε πίνακές του να εκτεθούν στο Παρίσι με το ψευδώνυμο Τσαρλς Μόριν, όπου πουλήθηκαν για τριάντα λίρες. Η αναγνώριση θα ερχόταν με άλλο ψευδώνυμο, το Κύριος Γουίντερ, όταν η Βασιλική Ακαδημία το 1947 του απένειμε τον τίτλο του Εξαίρετου Ακαδημαϊκού επί Τιμή, αφού αποδέχτηκε δύο κομμάτια. Όμως ο καμβάς και οι ζωγράφοι δεν έπαιξαν ποτέ χαρούμενους ρόλους στην πολιτική. Πρώτα απ' όλα, γι' αυτούς που θεωρούν την πολιτική και την ιστορία βαρετές, θα πρέπει να ρίξουν μια ματιά στην απίθανη βιογραφία του Γιούζεφ Πιουσούτσκι - αυτός ο Πολωνός ήρωας είχε μια ζωή τόσο εξωπραγματική, σαν τα παραμύθια του Τζακ Λόντον. Σε ένα επεισόδιο, αφού αρνήθηκε να θέσει υποψηφιότητα για την Προεδρεία, ο φίλος του Ναρουτόβιτς, που εκλέχτηκε πρόεδρος, δολοφονήθηκε. Ο δολοφόνος ήταν ο Ελίγκιους Νιεβιαντόμσκι, ένας μοντερνιστής ζωγράφος, ο οποίος αρχικά είχε την πρόθεση να σκοτώσει τον Πιουσούτσκι. Ο ζωγράφος πυροβόλησε τον νεοεκλεγέντα πρόεδρο κατά τη διάρκεια των εγκαινίων μιας έκθεσης στην Γκαλερί Zacheta. Ο Τσώρτσιλ είπε κάποτε: "Επιτυχία είναι να πορεύεσαι από αποτυχία σε αποτυχία, χωρίς να χάνεις τον ενθουσιασμό σου", μια σπουδαία συμβουλή προς όφελος όλης της ανθρωπότητας, ας ήταν μόνο να συνέχιζε να ζωγραφίζει εκείνος ο νεαρός, απογοητευμένος ζωγράφος, που του απέρριψαν δύο φορές το αίτημα φοίτησης στη Σχολή Καλών Τεχνών στη Βιέννη... Όταν κάποιος αντικρύζει τα πάντα με τη φρέσκια ματιά ενός ζωγράφου, ακόμα και η πολιτική καλύπτεται από τον πολύχρωμο ενθουσιασμό ενός παραμυθιού που κανείς ακόμα δεν έχει διηγηθεί, είτε είναι θλιβερό είτε χαρούμενο.
Artur Deus Dionisio