Καραβάτζιο
Νομίζω πως αυτός ο πίνακας είναι απόλυτα μαγευτικός. Αυτή η παράξενα σκοτεινή μικρή απεικόνιση είναι το μόνο κλασικό απομεινάρι της περιόδου που έζησε ο Καραβάτζιο στη Μάλτα, πράγμα που επιβεβαιώνει μια παλιά επιγραφή στο πίσω μέρος του καμβά. Καθώς ο πίνακας ήταν στη Φλωρεντία το 1618, ο Καραβάτζιο πρέπει να τον πήρε μαζί του όταν έφυγε.
Η στρουμπλουλή, συμπαγής φιγούρα είναι άρτια απόδομένη από τον καλλιτέχνη που έμαθε στη Ρώμη όλα όσα χρειαζόταν να γνωρίζει για την ανθρώπινη ανατομία από την αρχαιότητα και την Αναγέννηση, την παρατηρεί όμως με τρυφερότητα, σαν να ήταν ένα απλό θνητό παιδί που κοιμάται. Μεσα στο σκοτάδι είναι δυνατόν να διακρίνει κανείς τα φτερά του - δεν είναι ένα νεαρό αγγελάκι - μια φαρέτρα στην οποία έχει ακουμπήσει το κεφάλι του, το τόξο με την κομμένη χορδή και το βέλος με μια πινελιά κόκκινου που κρατά στο χέρι του. Στις ανθρώπινες υποθέσεις παίζει συμβολικό ρόλο. Εδώ ο Έρωτας δεν κρατά στα χέρια του τη μοίρα· καθώς ο ξεχασιάρης Έρωτας αποκοιμιέται, οι εραστές δεν μπορούν να διαχειριστούν τις αχόρταγες απαιτήσεις του πάθους τους, και είναι χαμένοι. Αλλά αν και ο Έρωτας έχει κατατροπωθεί στο παρελθόν – η χορδή του τόξου του είναι σπασμένη – έχει πυρομαχικά, τη φαρέτρα και τα βέλη, με τα οποία μπορεί να ξαναπολεμήσει.