Κλοντ Μονέ
Σε διάφορες φάσεις της ζωής του, ο Μονέ περνούσε συχνά χρόνο στην ακτή της Νορμανδίας, που ήταν ένα από τα αγαπημένα του θέματα. Ένα τέτοιο μέρος με τη συχνή επισκεψιμότητα ήταν το Ετρετά, ένα μικρό ψαροχώρι και θέρετρο κοντά στη Χάβρη. Τακτικά ζωγράφιζε στην ακτή, και με την επιθυμία για περιπέτεια να ανακαλύψει ένα σχεδόν απρόσιτο τμήμα της ακτής προς τα δυτικά. Ακόμα και στις πιο δύσκολες συνθήκες, θα βρισκόταν έξω, καταγράφοντας το τοπίο, την κίνηση των πλοίων, ή ίσως τα ψαροκάικα που ανεβάζονταν στην παραλία με βότσαλα. Βλέπουμε αυτά τα τελευταία ελαφρώς από ψηλά, και αυτή η τολμηρή θέα περιορίζει το χώρο, καθιστώντας τη σύνθεση σε υπερένταση. Για τον Μονέ το βασικό ζήτημα ήταν να υποδηλώσει τα αφρώδη κύματα της θάλασσας και τα ρεύματα του αέρα, για τα οποία χρησιμοποιεί ευρείες πινελιές.
Οι παράκτιες ζωγραφιές του Μονέ απεικονίζουν ως επί το πλείστον ερημικά, άθικτα μέρη και δεν υπάρχει τίποτα που να δείχνει ότι εκείνη την εποχή το Ετρετά ήταν ένα δημοφιλές θέρετρο. Δεν ενδιαφερόταν για ανεκδοτικά επεισόδια, αλλά για τα αποτελέσματα της μορφής και του χρώματος. Ο συγγραφέας Γκυ ντε Μωπασσάν, ο οποίος εκείνη την εποχή έμενε επίσης στο Ετρετά και συναντούσε συχνά τον Μονέ, περιέγραψε τη μέθοδο εργασίας του φίλου του, καθώς πήρε πέντε ή έξι καμβάδες τους οποίους ενάλλασε ανάλογα με το μεταβαλλόμενο φως. Όταν ο Μονέ επέστρεψε στο Ζυβερνί τον Δεκέμβριο, πήρε μαζί του περισσότερα από πενήντα ημιτελή έργα, τα οποία αργότερα ολοκλήρωσε στο στούντιο του.