Φρεντερίκ Μπαζίλ
Το 1862, ο Μπαζίλ πήγε στο Παρίσι για να σπουδάσει φαρμακευτική (εξαιτίας της επιμονής των γονιών του) και τέχνες (από δική του επιθυμία). Έγινε μέλος του ακαδημαϊκού στούντιο του Τσαρλς Γκλερ, όπου γνώρισε τον Μονέτ, τον Ρενουάρ, και τον Σίσλεϊ. Προσελκυόμενοι από τις μοντέρνες τάσεις της αβάντ-γκαρντ τέχνης, οι τέσσερις τους έφυγαν από το στούντιο για την άμεση παρατήρηση της φύσης- αργότερα ανακάλυψαν σταδιακά τον Ιμπρεσιονισμό. Η καριέρα του Μπαζίλ σταμάτησε απότομα όταν σκοτώθηκε το 1870 κατά την διάρκεια του Γαλλο-Πρωσικού πολέμου. Κανένας δεν ξέρει πόσο διαφορετική θα ήταν η ιστορία της τέχνης αν είχε επιζήσει.
Νωρίς το καλοκαίρι του 1870, πριν το ξέσπασμα του πολέμου,ο Μπαζίλ ζωγράφισε δύο παρόμοιους πίνακες που αναπαριστούσαν μία μαύρη γυναίκα με πλούσια ποικιλία λουλουδιών. Αποφεύγοντας την ανεκδοτική ιδιαιτερότητα, η γυναίκα στον πίνακα της Εθνικής Γκαλερί είναι πωλήτρια που επεκτείνει με το χέρι της μια σύνθεση από παιωνίες διαλεγμένες από το καλάθι της που είναι φορτωμένο με εποχιακά άνθη. Οι προσφερόμενες παιωνίες, λουλούδια που καλλιεργήθηκαν από τον Μανέτ και το θέμα μιας σειράς άψυχων αντικειμένων που ζωγράφισε το 1864-1865, είναι απεικονισμένα με ένα τρόπο που θυμίζει τον Μανέτ. Επεκτείνοντας τον ταπεινό του φόρο τιμής στον ευγενή αρχηγό της αβάντ-γκάρντ, η σύνθεση του Μπαζίλ παραπέμπει επίσης σε ένα από τα πιο πασίγνωστα και περιβόητα έργα του Μανέτ, Ολύμπια, στο οποίο ένας μαύρος υπηρέτης προσφέρει φόρο τιμής από λουλούδια σε μία γυμνή πόρνη.
Υ.Γ. Οι απεικονίσεις ανθρώπων με χρώμα επανεξετάζονται επί του παρόντος. Είναι ένα κομμάτι από ευρύτερες τάσεις στην ιστορία της τέχνης που στοχεύει να ανακαλύψει ξεχασμένες περιοχές. Εδώ μπορείς να διαβάσεις πώς ο Ρεμπράντχαουζ αποαποικιοποιεί Μαύρους στην εποχή του Ρεμπράντ.