Άγνωστος Καλ
Η πλειοψηφία των ανθρώπων κατά την περίοδο της Αναγέννησης είχε λίγα χρήματα να ξοδέψει για την τέχνη, αλλά εξακολουθούσε να ενδιαφέρεται για καλλιτεχνικά αντικείμενα. Η κουλτούρα της εικόνας στις κατώτερες τάξεις εμφανιζόταν με τη μορφή, συγκριτικά φθηνών, αντικειμένων, και το σήμα του προσκυνητή είναι ένα τέτοιο παράδειγμα.
Τα προσκυνήματα κατά την περίοδο της Αναγέννησης γίνονταν για τους ίδιους λόγους που γίνονται και σήμερα: για ορισμένους ήταν θρησκευτικές τελετές μετάβασης, για άλλους ένα ταξίδι για να αναζητήσουν θεραπεία, ή απλώς ένα εγχείρημα για να παραδειγματίσει ένα άτομο ηθικά ή πνευματικά. Το σήμα του προσκυνητή ήταν ένα ορατό σημάδι ότι κάποιος είχε ολοκληρώσει με επιτυχία ένα τέτοιο ταξίδι.
Τα σήματα έβγαιναν σε μια γκάμα υλικών που κυμαίνονται από φθηνές εκδόσεις μέχρι και πιο ακριβές εκδόσεις από χρυσό. Αγοράζονταν ως αναμνηστικά του ταξιδιού και φοριούνταν με υπερηφάνεια ως σύμβολο της επίτευξης αλλά και της ευσέβειας. Οι εικόνες των σημάτων συνήθως σχετίζονται άμεσα με τη χριστιανική τοποθεσία με την οποία συνδέονταν, για παράδειγμα το σύμβολο του Σαντιάγο ντε Κομποστέλα ήταν (και εξακολουθεί να είναι) ένα κέλυφος οστράκου που αντιπροσωπεύει τον Τζέιμς, τον πολιούχο της Ισπανίας.
Το σήμα του προσκυνητή του Πέπλου της Αγίας Βερόνικας (που απεικονίζεται παραπάνω) φτιάχτηκε με ορείχαλκο. Το θέμα αφορά τη στιγμή που η Βερόνικα σκουπίζει το πρόσωπο του Ιησού καθώς έφτανε στο Γολγοθά. Γύρω από το πρόσωπο του Χριστού υπάρχει η επιγραφή "salve sante facies nostris redeptori" που μεταφράζεται ως "Χαίρε, ιερό πρόσωπο του λυτρωτή μας". Ο φορέας αυτού του σήματος ήλπιζε να αποκτήσει ιδιότητες που σχετίζονται με έναν συγκεκριμένο άγιο. Σε αυτήν την περίπτωση, ίσως επρόκειτο για τις ιδιότητες του οίκτου ή του ελέους. Τουλάχιστον, η κατοχή και μόνο του φυλαχτού αυτού θα υπενθύμιζε στον κάτοχο του να επιδεικνύει τις αρετές αυτές, έστω και αν δεν του τις προσέδιδε.
Η συνήθεια να κρατά κανείς το φυλαχστό του προσκυνητή δείχνει μια ανησυχία για την αυτο-εικόνα που τείνουμε να αποδίδουμε μόνο στους πιο πλούσιους. Εδώ όμως μπορούμε να δούμε ξεκάθαρα ότι τα οπτικά αντικείμενα ως ρουτίνα και μέρος της καθημερινής ζωής ήταν μια ανησυχία για ολόκληρη την κοινωνία. Η μαζική παραγωγή σημάτων του προσκυνητή αποδεικνύει ακριβώς αυτό, ότι δηλαδή ακόμη και οι φτωχότεροι άνθρωποι θα μπορούσαν να αποκτήσουν οπτικά σύμβολα για να διακοσμήσουν και να συμβολίζουν διαφορετικές πτυχές της ζωής τους.
Σάρα