Σάντρο Μποτιτσέλι
Για τις επόμενες πέντε Κυριακές θα παρουσιάζουμε αριστουργήματα από την υπέροχη συλλογή του Städel Museum, όπου θα βρεις Μονέ, Βαν Άικ και το σημερινό απόλυτο hit - την κοπέλα που ίσως αναγνωρίζεις από την Άνοιξη. Απόλαυσε!
«Θεωρώ πως είναι ασφαλής πρόβλεψη να πω ότι κάθε θαυμαστής της τέχνης ο οποίος προσανατολίζεται προς το ιδεώδες θα βυθιστεί σε αυτόν τον πίκανα με πραγματική ηδονή, όπως και τόσοι άλλοι τον έχουν ήδη περιεργαστεί με αληθινή αγαλλίαση.»Johann David Passavant, διευθυντής του Städelsches Kunstinstitut, 1840–61, στις 27 Ιανουαρίου 1849, σε εκδήλωση εορτασμού της αγοράς του πίνακα.
Αυτό είναι ένα εξιδανικευμένο πορτρέτο της Σιμονέτα Βεσπούτσι, μιας νεαρής ευγενούς η οποία παντρεύτηκε στην ηλικία των δεκαέξι, στο ρόλο μιας νύμφης. Θεωρείτο η ομορφότερη γυναίκα στην Φλωρεντία και έγινε (υποτίθεται πλατωνικά) η ερωμένη του Τζουλιάνο ντε Βεσπούτσι. Αποτέλεσε πηγή έμπνευσης και για άλλους ζωγράφους πέρα από τον Μποτιστέλι. Πέθανε νέα και άτεκνη στα εικοσιτρία της. Η κόμμωσή της με χάντρες, κορδέλες, φτερά και ψεύτικα μαλλιά θα ήταν πολύ περίτεχνη και εξεζητημένη ακόμη και για τα δεδομένα της Φλωρεντίας. Τα ρούχα της είναι πολύ πιο πιθανό να ήταν η ενδυμασία μιας νύμφης με το αρχαίο ή κλασικό-μυθολογικό στιλ. Το φόντο επίσης συμβάλει στον εξωραϊσμό της Σιμονέτα: είναι τόσο μαύρο όσο η λιθογραφία που φορά στον λαιμό της και χαρίζει στον πίνακα ανάγλυφη πλαστικότητα. Όμως αυτό που πρωτίστως συναντάμε εδώ είναι το τότε σύγχρονο θηλυκό ιδανικό, που ολοκληρώνεται μέσω του σωματικού κάλλους, της αρετής και της εννοιολογικής εγγύτητας με την αρχαιότητα. Ακόμη και λεπτομέρειες όπως οι βλεφαρίδες και η ελαφριά κλίση του κορμού προς τον θεατή αξίζουν επίσης προσεκτικότερη παρατήρηση. Το ιδανικό πορτρέτο είναι ζωντανό. Αναπνέει. Αυτά είναι τα ποιοτικά χαρακτηριστικά που εξηγούν την κατάταξή του ως ένα αποκορύφωμα της Αναγεννησιακής ζωγραφικής.