Μια Θέα μέσα από Τρεις από τις Βορειοδυτικές Καμάρες του Τρίτου Ορόφου του Κολοσσαίου

Ο Κρίστοφερ Βίλχελμ Έκερσμπεργκ (1783–1853) ήταν ένας Δανός ζωγράφος γεννηθείς στο νότιο τμήμα της Γιουτλάνδης. Ξεκίνησε να θέτει τα θεμέλια για τη Χρυσή Εποχή της Δανέζικης Ζωγραφικής και αναφέρεται ως Πατέρας της Δανέζικης ζωγραφικής. Ενώ ήταν ακόμα μαθητευόμενος, παρήγαγε άριστα σχέδια και πίνακες ζωγραφικής, αλλά σύντομα, έχοντας συγκεντρώσει κάποια οικονομική υποστήριξη από τοπικούς χορηγούς, έφτασε στη Βασιλική Δανέζικη Ακαδημία της Κοπεγχάγης τον Μάιο του 1803. Έγινε δεκτός στην Ακαδημία χωρίς πληρωμή. Λόγω σύγκρουσης με τους δασκάλους του, δεν κέρδισε το χρυσό μετάλλιο της Ακαδημίας μέχρι το 1809, μετά τον θάνατο του υπεύθυνου δασκάλου του. Το 1810, ο Έκερσμπεργκ παντρεύτηκε την Christine Rebecca Hyssing - ενάντια στις επιθυμίες του - προκειμένου να νομιμοποιήσει τον γιο του, τον Erling Carl Vilhelm Eckersberg. Ο Erling ακολούθησε τελικά τα βήματα του Έκερσμπεργκ με εκπαίδευση στην Ακαδημία και καριέρα ως χαράκτης χαλκού.

Πρόθυμος να ταξιδέψει, εν μέρει για να ξεφύγει από το βίωμα αυτού του γάμου, και λίγες μέρες μετά το γάμο, ο Έκερσμπεργκ έφτασε μέσω Γερμανίας στο Παρίσι. Εκεί σπούδασε κάτω από τον νεοκλασικιστή Ζακ-Λουί Νταβίντ από το 1811 έως το 1812. Βελτίωσε τις δεξιότητές του στη ζωγραφική της ανθρώπινης μορφής και ακολούθησε την προειδοποίηση του δασκάλου του να ζωγραφίζει από τη Φύση και το Αρχαίο για να βρει την Αλήθεια. Μετά από δύο χρόνια ταξίδεψε στη Φλωρεντία και τη Ρώμη, όπου συνέχισε τις σπουδές του από το 1813-1816. Ο Έκερσμπεργκ ζωγράφισε ένα από τα καλύτερα πορτρέτα του, ένα πορτρέτο του μέντορά του Μπέρτελ Θόρβαλντσεν, στη Ρώμη το 1814, το οποίο δωρίστηκε στην Ακαδημία Τέχνης. Η ζωή στη Ρώμη συμφωνούσε μαζί του και επηρεάστηκε πολύ από το έντονο φως του νότου που βίωσε εκεί. Δημιούργησε έναν μεγάλο αριθμό έργων κατά τη διάρκεια αυτών των ετών, μέσα στα οποία ήταν και αρκετές εξαιρετικές μελέτες τοπίων, όπως αυτή.

Το έργο "Μια Θέα μέσα από Τρεις από τις Βορειοδυτικές Καμάρες του Τρίτου Ορόφου του Κολοσσαίου" ζωγραφίστηκε το 1815 ή το 1816 όταν ο Έκερσμπεργκ έμενε στη Ρώμη, ζωγραφίζοντας μια σειρά έργων με τα αρχαία ερείπια της πόλης. Οι λεπτομέρειες των ερειπίων έχουν παρατηρηθεί με ακρίβεια όπως εμφανίζονται στην περιοχή εκείνη της Ρώμης. Η θέα της πόλης, ωστόσο, είναι κατασκευασμένη καθώς ο Έκερσμπεργκ συνέδεσε τρεις ξεχωριστές όψεις της πόλης για να δημιουργήσει μια νέα αρμονία. Η Βασιλική Συλλογή Χαρακτικών έχει δύο προσχέδια που έκανε ο Έκερσμπεργκ για να δημιουργήσει το έργο του. Είναι ένα εξαιρετικό παράδειγμα της Χρυσής Εποχής της Δανέζικης ζωγραφικής.

Ο Έκερσμπεργκ επέστρεψε στην Κοπεγχάγη και διορίστηκε καθηγητής στην Ακαδημία, μια θέση που είχε κρατηθεί ανοιχτή για μια δεκαετία εν αναμονή της επιστροφής του. Η μεγαλύτερη συμβολή του στη ζωγραφική ήταν μέσω της ανανεωμένης μεθόδου διδασκαλίας του με την οποία έβγαζε μαθητές έξω, όπου δοκιμάζονταν να κάνουν μελέτες από τη φύση. Εισήγαγε την άμεση μελέτη από τη φύση στη Δανέζικη τέχνη και ενθάρρυνε τους μαθητές του να αναπτύξουν τις δικές τους δυνατότητες με αποτέλεσμα να αναπτυχθούν μοναδικά στιλ. Εμφάνισε ένα αυξανόμενο ενδιαφέρον για την προοπτική λόγω των θαλασσινών έργων του. Έκανε μια διατριβή για το θέμα με τίτλο "Η Γραμμική προοπτική που χρησιμοποιείται στην τέχνη της ζωγραφικής" και δίδαξε το συγκεκριμένο θέμα στην Ακαδημία. Έκανε έναν μικρό αριθμό χαρακτικών στα οποία συνδυάζονται παρατηρήσεις από την καθημερινή ζωή με τις κλασικές, αρμονικές αρχές της σύνθεσης. Αυτό οδήγησε στο χαρακτηριστικό τρόπο με τον οποίο οι ζωγράφοι της Δανέζικης Χρυσής Εποχής παρουσίαζαν την κοινή, καθημερινή ζωή.

- Clinton Pittman

ΥΓ. Διαβάστε επίσης για τη Marie και τον Peder Severin Krøyer – ένα ξεχωριστό ζευγάρι Δανών ζωγράφων.