Διαβάζοντας

Οι Ιμπρεσιονιστές ήταν κυρίως άντρες με λίγες αξιοσημείωτες εξαιρέσεις, συμπεριλαμβανομένου της Μπερτ Μοριζό. Ενώ τα έργα της Μοριζό περιλαμβάνουν πολλά χαρακτηριστικά του Ιμπρεσιονισμού, όπως οι χαλαρές ιμπρεσιονιστικές πινελιές, τα αντικείμενα των πινάκων της απεικονίζουν συχνά τους κοινωνικούς περιορισμούς του φύλου της. Οι ζωγραφιές της συχνά απεικονίζουν οικιακές σκηνές και εικόνες των φίλων της και της οικογένειάς της, όπως αυτός ο πίνακας της αδερφής της.

Αυτή η στυλάτη γυναίκα στο προσκήνιο είναι η αδερφή της καλλιτέχνιδας, Έντμα. Αυτός ο πίνακας όμως, δεν είναι πορτρέτο. Η κύρια ανησυχία της Μοριζό ήταν να αποδώσει μια φιγούρα σε φυσικό, υπαίθριο περιβάλλον. Το λευκό φόρεμα της Έντμα -το κύριο μέσο της μελέτης της Μοριζό για το ανακλώμενο φως- είναι γεμάτο με διακριτικούς λιλά, μπλε, κίτρινους και ροζ τόνους. Επιδέξια εκτελεσμένα, με γρήγορες πινελιές, το αποτέλεσμα προσδίδει μία αίσθηση φρεσκάδας, ζωντάνιας και διακριτικής χάρης στο πίνακα. «Κάθε μέρα προσεύχομαι πως ο καλός Θεός θα με κάνει σαν παιδί» γράφει η Μοριζό, «Δηλαδή, θα με κάνει να δω τη φύση και να την αποδώσω όπως θα έκανε ένα παιδί, χωρίς προκαταλήψεις.» Η Μοριζό, η δισέγγονη του Γάλλου ζωγράφου, του 18^ου αιώνα, Ζαν Ονορέ Φραγκονάρ, επέλεξε αυτόν τον πίνακα, σαν έναν από τα τέσσερα έργα της που θα εκτίθονταν στην πρωτη Ιμπρεσιονιστική έκθεση του 1874.

Παρουσιάζουμε το σημερινό έργο χάρη στο Μουσείο Τέχνης του Κλίβελαντ.

 

ΥΓ. Ακόμα μία εξέχουσα γυναίκα ζωγράφος της εποχής ήταν η Μέρι Κάσατ. Δες ένα από τα πιο προσωπικά και γλυκά πορτρέτα της εδώ. <3