Μπαρτολομέ Εστεμπάν Μουρίγιο
Η παραβολή του ασώτου υιού αναφέρεται στο Ευαγγέλιο του Αγίου Λουκά (15:11-32). Ο νεότερος γιος ενός πλούσιου πατέρα ζήτησε το μερίδιό του από την κληρονομιά και έπειτα έφυγε από το πατρικό του. Έχοντας χαραμίσει πολλά χρόνια μακριά κάνοντας μια ανήθικη ζωή, ο νεαρός, φτάνοντας στο όρια της λιμοκτονίας, μετανοεί για τη ζωή του και επιστρέφει και πάλι στο πατρικό του. Σε αντίθεση με τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειάς του, εργάστηκε στο σπίτι ως ένας από τους υπηρέτες. Μια μέρα ο πατέρας του τον αποδέχθηκε και τον συγχώρεσε γιορτάζοντας την επιστροφή του.
Στον πίνακα αυτό ο Μουρίγιο δίνει έμφαση στις Χριστιανικές αξίες της συγχώρεσης και της μετάνοιας, και κυρίως της φιλανθρωπίας, η οποία εκφράζεται από την υπηρέτρια που κρατάει μια ρόμπα για τον δυστυχισμένο άνδρα. Σε αυτόν τον πίνακα γίνεται αναφορά στο τελευταίο επεισόδιο της ιστορίας και μαζί με άλλα πέντε έργα, ζωγραφίστηκε από τον καλλιτέχνη για έναν άγνωστο χορηγό. Τέσσερα προσχέδια για τη συγκεκριμένη σειρά είναι στο Μουσείο ντελ Πράδο της Μαδρίτης, και μια ακόμα ζωγραφισμένη εκδοχή της σκηνής αυτής είναι στην Εθνική Πινακοθήκη της Ουάσιγκτον. Η σύνθεση προέρχεται από ένα σχέδιο του Αννίμπαλε Καρράτσι, το οποίο αργότερα εξελίχθηκε από τους Jacques Callot και Πιέτρο Τέστα. Ο Μουρίγιο γνώριζε χωρίς αμφιβολία τα χαρακτικά αυτού του θέματος από τους δύο καλλιτέχνες και τα χρησιμοποίησε ως πρότυπα για τη δουλειά του.
Όλη τη σειρά με το θέμα του Ασώτου Υιού του Μουρίγιο μπορεί να τη δει κανείς στην Εθνική Πινακοθήκη της Ιρλανδίας. Αλλά ακόμα και αν δεν μπορείτε να επισκεφθείτε το μουσείο, μπορείτε να επισκεφθείτε την έκθεση εικονικά εδώ.
ΥΓ. Η Βίβλος είναι πηγή πολλών ιστοριών με ιδιαίτερο ενδιαφέρον που έχουν απεικονιστεί συχνά σε πίνακες ζωγραφικής. Διαβάστε εδώ για τη σύζυγο του Ιωσήφ και του Ποτιφά, τη δραματική ιστορία μιας πλανεύτρας και ενός σκλάβου!