Richard E. Miller
Ήταν πιθανώς το 1909 στο Ζιβερνύ της Γαλλίας, όταν ο Αμερικανός ζωγράφος Ρίτσαρντ Ε. Μίλλερ άρχισε να πειραματίζεται με ένα ιμπρεσιονιστικό στυλ. Όπως ο φίλος του, Φρέντερικ Φρίσεκε, χρησιμοποιούσε συχνά τη σύζυγό του ως μοντέλο και μερικές φορές ζωγράφιζε επίσης τη κόρη του Ελίζαμπεθ, η οποία γεννήθηκε στο Ζιβερνύ τον Ιούνιο του 1909. Οι εικόνες του Μίλλερ από το Ζιβερνύ έτυχαν ευρύ θαυμασμού από τους συγχρόνους του για το φρέσκο χρώμα τους, τις έντονες πινελιές, τα ζωηρά και σπινθηροβόλα μοτίβα επιφανειών και τη διακοσμητική γοητεία. Πράγματι, ο Μίλερ δήλωσε το 1912 ότι «η αποστολή της Τέχνης δεν είναι λογοτεχνική: η αφήγηση μιας ιστορίας, αλλά διακοσμητική: η μετάδοση μιας ευχάριστης οπτικής αίσθησης».
Κατά τη διάρκεια της περιόδου του στο Ζιβερνύ, ο Μίλλερ προτιμούσε απαλές παστέλ αποχρώσεις. Τα ανοιχτά ροζ, πράσινα και μπλε, καθώς και το μωβ και το καφέ-χρυσό κυριαρχούν στους λεπτούς χρωματικούς συνδυασμούς του. Τα φόντα επίσης συχνά ενσωματώνουν διακριτικές αντιπαραθέσεις αντιθέσεων και συμπληρωματικών αποχρώσεων. Ο καλλιτέχνης συχνά έντυνε τα μοντέλα του με πολυτελή φορέματα. Οι εικόνες του Μίλερ χαρακτηρίζονται από μια έντονη αίσθηση επίσημου σχεδίου–αντανάκλαση της επιρροής του μεταϊμπρεσιονισμού. Ήταν εξαιρετικός γνώστης της χημείας της ζωγραφικής. Χρησιμοποίησε αυτή την τεχνογνωσία για να αναπτύξει μια έντονα εξατομικευμένη τεχνική. Ο μαθητής του, Φρέντερικ Κνεκτ Ντετουίλερ, σημείωσε πως «ξεκινούσε τις εικόνες του σε απορροφητικό βαμβάκι, σαν ακουαρέλα. Έχτιζε με λεπτά επίπεδα χρώματος και στη συνέχεια πρόσθετε πολλές στρώσεις έντονων χρωμάτων για φινίρισμα.»