Ρου Χαλεβί, Θέα από τον έκτο όροφο

Σε πολλές από τις παρισινές σκηνές του στην πόλη, ο Γκιστάβ Καγιεμπότ επικεντρώθηκε στο παράθυρο ως ψυχολογικό κατώφλι - ένα οπτικό όριο μεταξύ του ιδιωτικού, προστατευμένου χώρου του αστικού εσωτερικού και του ανώνυμου κόσμου του δρόμου. Εδώ, η θέση του θεατή στο μπαλκόνι καθιστά το αστικό πανόραμα το μοναδικό θέμα του πίνακα. Η ασυνήθιστα υψηλή οπτική γωνία δημιουργεί ένα οπτικό τράβηγμα σε βάθος, που εντείνεται περαιτέρω από το απότομα γωνιακό πλαίσιο του παράθυρου στα αριστερά - το μόνο στοιχείο που συνδεδεμένο με τον εσωτερικό χώρο πίσω του. Στο κέντρο της σύνθεσης κυριαρχεί η κάθετη ανάβαση της Ρου Χαλεβί προς την Όπερα Γκαρνιέ. Αποδίδεται με παχιές πινελιές ως μια επίπεδη, ανοιχτόχρωμη μορφή, ο δρόμος τονίζεται μόνο από τις θολές φιγούρες των πεζών και των αμαξιών. Τόσο η προοπτική όσο και η θολότητα της εικόνας θυμίζουν τον πίνακα του Κλοντ Μονέ Η λεωφόρος των Καπουτσίνων (βρες τον στο Αρχείο μας), τον οποίο ο Καγιεμπότ σίγουρα γνώριζε και πιθανότατα είχε ήδη δει στην πρώτη Ιμπρεσιονιστική Έκθεση το 1874. Δύο χρόνια αργότερα ο Καγιεμπότ μετακόμισε σε ένα διαμέρισμα στο κτιριακό συγκρότημα στα δεξιά.

Ο Γκιστάβ Καγιεμπότ ήταν ένας καταπληκτικός ζωγράφος και ένας από τους λιγότερο γνωστούς ανάμεσα στους ιμπρεσιονιστές. Αν θέλεις να μάθεις περισσότερα για αυτόν, τσέκαρε το Μεγάλο Σεμινάριό μας για τον Ιμπρεσιονισμό εδώ. :)

Υ.Γ. Εδώ μπορείς να ρίξεις μια άλλη τρυφερή ματιά στις μουντές παρισινές στέγες ζωγραφισμένες από τον Καγιεμπότ. Προσοχή, μπορεί να κάνει κρύο. :)