Μπερτ Μοριζό
Σαν σήμερα το 1841, γεννήθηκε μια Γαλλίδα ζωγράφος και μέλος ενός κύκλου παριζιάνων ζωγράφων που έγινε γνωστός ως ιμπρεσιονιστές, η Μπερτ Μοριζό. Μαθήτρια του Κορό και μούσα του Μανέ, η Μοριζό υπήρξε η πρώτη γυναίκα ιμπρεσιονίστρια και μία από τα κύρια μέλη της ομάδας μαζί με τους Μονέ, Ρενουάρ, Ντεγκά και Πισαρό. Αντίθετα με τους συναδέλφους της, ωστόσο, πούλησε σχετικά λιγότερα έργα, οπότε η τέχνη της παρουσιάζεται σπάνια σε μουσεία. Oι συνάδελφοί της θαύμαζαν την προτίμησή της για τα απαλά χρώματα και τα παστέλ, την επιδέξια τεχνική της και την ελευθερία στις κινήσεις της.
Η όμορφη γυναίκα του πίνακα με τα καστανά μάτια και τη μελαχροινή γοητεία, μοιάζει με την Μπερτ Μοριζό αν και δεν είναι η ίδια. Φαίνεται πως η καλλιτέχνιδα επέλεξε σκόπιμα ένα μοντέλο στο οποίο καθρέφτιζονταν τα δικά της χαρακτηριστικά. Η καλλιτέχνιδα έχει απεικονίσει το μοντέλο της με ένα εξαιρετικό βραδυνό φόρεμα με γάντια και κρεμαστά σκουλαρίκια. Στολισμένη με λουλούδια στα μαλλιά και το μπούστο, αναδεικνύεται σε ανθοκομικό θέαμα, με τα άνθη στα μαλλιά και τη βεντάλια και το πρασινισμένο φόντο να δημιουργούν μια λουλουδάτη ταπισερί γύρω της. Ενδιαφέρον έχει πως η Μοριζό απεύφευγε τις κοινωνικές συναθροίσεις, προτιμώντας μια μινιμαλιστική γκαρνταρόμπα με άσπρο και μαύρο. Γιατί όμως να επέλεξε να απεικονίσει μια τέτοια σκηνή;
Το 1875, τη χρονια που έφτιαξε αυτό το αριστούργημα, η Μοριζό έπαιξε σημαντικό ρόλο στην εδραίωση του κινήματος του ιμπρεσιονισμού και προετοιμαζόταν με ενεργητικότητα για τη δεύτερη έκθεση της ομάδας. Θεμελιώδη αρχή του ιμπρεσιονισμού αποτελούσε η απεικόνιση της σύχρονης ζωής με την απομάκρυνση από τις θεματικές των ιστορικών μαχών και των βιβλικών αφηγήσεων.
Η Μπερτ Μοριζό έζησε μια ξεχωριστή (αν και σύντομη) καλλιτεχνική ζωή. Αν θα ήθελες να μάθεις περισσότερα γι'αυτήν (συμπεριλαμβανομένου του πιθανού δεσμού με τον Μανέ) τσέκαρε σε παρακαλούμε το Μέγα-Μάθημα Ιμπρεσιονισμού. :)
ΥΓ. Εδώ είναι μια άλλη διάσημη κυρία με βεντάλια! Όμορφη δεν είναι; Αυτή τυχαίνει να είναι και ο τελευταίος ολοκληρωμένος πίνακας του Γκούσταφ Κλιμτ!