تپه‌ی شنی

وینسلو هومر در ۲۴ فوریه ۱۸۳۶ در بوستون، ماساچوست به دنیا آمد.
او در حالی که به یکی از برجسته‌ترین نقاشان قرن نوزدهم آمریکا تبدیل شد،گذراندن اوایل عمر خود در نیو انگلند، هم در موضوع آثارش و هم در فضای آن‌ها، نقش پررنگی داشت.

هومر که هم به خاطر چهره‌نگاری‌هایش و هم مناظر طبیعی‌اش شناخته می‌شود، فعالیت هنری خود را به عنوان تصویرگر و هنرمند حکاکی روی چوب آغاز کرد.
تا سال ۱۸۵۹، کارگاه خود را در نیویورک  افتتاح کرد. در اینجا بود که کم‌کم به نقاشی پرداخت و تا اواخر دهه‌ی ۱۸۶۰ به نقاشی منظره نیز روی آورد.
هومر علاقه‌ی ویژه‌ای به مناظر ماساچوست داشت، نه فقط به عنوان یک بومی، بلکه به عنوان یک بازدید کننده هم. او اغلب به دیدار والدینش می‌رفت، زمانی که آن‌ها تابستان‌ها را در مارشفیلد می‌گذراندند. در آنجا، او تعدادی از آثار شاخص خود، از جمله «تپه‌ی شنی» را خلق کرد.
در این اثر، او سه زن را به تصویر می‌کشد که روزی را در ساحل سپری می‌کنند، گرچه از آب دریا فاصله دارند.
دو نفر از آن‌ها در پای یک تپه‌ی بزرگ جمع شده‌اند؛ شیب تند تپه با ضربات نازک و رو به پایین قلم‌موی هومر برجسته شده است. این ضربات در علف‌های باریک و پراکنده‌ی منظره هم بازتاب یافته‌اند و به ترکیب‌بندی، نوعی پویایی خشک و ساختاری می‌بخشند.
با این حال، زنی دیگر، تنها بر فراز تپه ایستاده است. رد پاهایش نشان می‌دهد که او از شیب تند بالا رفته و آن را دور زده است؛ سایه‌ی بلندش بر سراسر شیب تپه افتاده. هم سایه و هم جای قدم‌های او، درسایه‌هایی از رنگ آبی که بازتاب‌دهنده‌ی رنگ آسمان هستند نمایان شده است.

چرا او یارانش را ترک کرده است؟
آیا دریا از آن سوی تپه او را به سوی خود فرا می‌خواند؟
یا - با توجه به اینکه ما دیدی از آن سوی تپه نداریم - او در جستجوی خشکی است؟

– آنتونی دی‌فئو