متن در تاریخچه معروف آنگلوساکسون متعلق به سال 793 واقعاً شوم بود:
" . . . حوادث وحشتناکی بر سر سرزمین نورثومبریا رخ داد. . . این رعد و برق های عظیمی رخ دادند و اژدها های آتشینی که در هوا پرواز میکردند، دیده میشدند". آنچه پس از آن رخ می دهد، انگلستان را به طور جبران ناپذیری متحول می کند.
در 8 ژانویه 793، وایکینگ ها به سواحل لیندیسفارن، جزیره کوچکی در سواحل شمال پادشاهی انگلستان نورثامبریا رسیدند. با ویران کردن صومعه معروفی که در دهه 630 بر روی آن ساخته شد، کلیسا غارت شد و راهبان کلیسا سلاخی شدند. علیرغم حملات مکرر در نیم قرن بعد، جامعه صومعه سر جای خود باقی ماند و تمایلی به ترک محل تأسیس خود نداشت. با این حال، ورود پادشاه مخوف Halfdan با ناوگان بزرگ کشتی و ارتش قابل توجه در دهانه رودخانه Tyne در اواخر قرن نهم، نظر آنها را تغییر داد. اسقف اردولف لیندیسفارن که متقاعد شده بود که صومعه یک بار برای همیشه توسط ارتش بت پرست ویران می شود، راهبان و گنجینه های باقی مانده صومعه را جمع آوری کرد و جزیره معروف را رها کرد. بیش از یک قرن بعد، یک وحی و بصیرت، راهبان را به کنار یکدیگر هدایت کرد، جایی که جامعه به تدریج خانه خود و مهمتر از همه، شهرت خود را بازسازی کرد.
سنگ لیندیسفارن که در محل سابق صومعه کشف شد، احتمالاً نشانگر وجود قبر بوده است و محققان معتقدند که ممکن است حمله وایکینگ ها در سال 793 را نشان بدهد. در یک طرف سنگ (تصویر) گروه بزرگی از مردان مسلح دیده می شود، سلاح هایی که بالا نگه داشته شده اند. از سوی دیگر، آخرین داوری نیز موضوعی محتمل است: این تصویر شامل اجرام آسمانی، دست در حال دعا و یک صلیب است. سنگ لیندیسفارن ممکن است برای بزرگداشت قربانی یا قربانیان حمله قرن هشتم ساخته شده باشد. امروزه می توان آن را در مجموعه متعلق به خانقاه لیندیسفارن در جزیره مقدس، که توسط موسسه میراث انگلستان مراقبت می شود، یافت.