چرت زدن

من خواب چنین شنبه‌ای را دیدم!

گوستاو کایبوت نه تنها یک نقاش بزرگ بود و از امپرسیونیست‌ها حمایت می‌کرد (به عنوان یک مرد ثروتمند از آن‌ها حمایت مالی می‌کرد)؛ او همچنین نقشه‌کش بسیار ماهری بود و اغلب از زغال و پاستل برای طراحی‌هایش استفاده می‌کرد که در مراحل مختلفی از جزئیات تکمیل می‌شد، برخی از آن‌ها طراحی‌های مطالعاتی و برخی دیگر آثار هنری کاملا مستقل بودند. پرسپکتیو به طور کلی یک عنصر کلیدی در آثار او بود. این همیشه مستلزم توجه به جزئیات یا اشتباهات ریسکی است که حتی آماتورترین چشم‌ها نیز قادر به تشخیص آن هستند. در اینجا، پرسپکتیو بی‌نقص است.

کایبوت، همان‌طور که امروز می‌بینیم، ادوارد هاپر زمان خود بود، نه تنها در نقاشی‌های رنگ روغن معروفش، بلکه در پاستل‌های سریع‌اش. این شاهکار آنقدر جاودانه است که ما در واقع نمی‌توانیم بگوییم که آیا سال ۱۸۷۷ است یا ۱۹۷۷، یا مردی شنبه‌ی گذشته در پارک در سال ۲۰۲۳ است.