Boris Ljubičić
زیگموند فروید، بنیانگذارِ دانشِ روانکاوی، بر این باور بود که اروس (خدای زندگی در یونانِ باستان) به عنوانِ غریزۀ زندگی و تاناتوس (خدای مرگ) به عنوانِ غریزۀ مرگ نمی‌توانند بدونِ یکدیگر وجود داشته باشند. اروس که پیش‌برندۀ خلّاقیت و عشق است, هماهنگیِ میانِ آدمیان را با خود به ارمغان می‌آورد. در حالی که تاناتوس که محرّکِ مرگ و نابودی‌ست, احساساتِ منفی و ناخوشایندی همچون نفرت و تندخویی را ایجاد می‌کند.
در سال 1992 موزه ها و محیط، موضوعِ روزِ جهانیِ موزه بود. در آن سال، تاناتوس برای خودش ضیافتی برپا کرده بود. جنگ در کرواسی بیداد می کرد و موزه ها را از محیط، ساختمانها، مجموعه‌ها و بازدیدکنندگان محروم می‌ساخت. بوریس لیوبیچیچ، طرّاحِ کُرُوات، با استفاده از روشِ فتومونتاژ، با ترکیبِ تصاویرِ دو نمایشگاهِ کاملاً متفاوتِ موزه، این پوستر را ایجاد کرد. دو تصویر، یکی جمجمۀ مردِ نئاندرتالی اهلِ کراپینا و دیگری چهرۀ رومیِ دختری بود که در سالونا، پایتختِ باستانیِ استان روم دالماسیا (امروزه سولین در نزدیکیِ اسپلیتِ کرواسی) یافت شد.
ایدۀ این هنرمند، ترکیبِ دو مفهومِ متضاد بود با ترکیبِ دختر به عنوانِ نمادِ زندگی و جمجمه به عنوانِ نمادِ مرگ. ملغمۀ آنها، این فرانکشتاینِ هنری، با آنکه پوچ به نظر می‌رسد، با امضای "کرواسی 1992" پیامی را ارسال می‌کند؛ اتّفاقِ وحشتناکی در آن کشور در حالِ رخ دادن است. در واقع، در آن سال جنگی در جریان بود که در آن تاناتوسِ فروید اروس را پس‌راند.
نویسندۀ متن: مایا کوکسیان