هنرمند دانمارکی، برتا وگمن، در حال ترسیم یک پرتره

امروز ما برنامه ماهانه خود با موزه ملی استکهلم را آغاز می کنیم- برای چهار یکشنبه آتی شاهکارهایی از مجموعه فوق العاده آنها منتشرخواهیم کرد. امیدواریم لذت ببرید! :)

این تصویری دوران ساز از اواخر دهه ۱۸۷۰ است، در این دوران هنرمندان و نویسندگان زن تاثیری به سزا بر فرهنگ داشتند و توانستند دیدگاه به نقش هنرمند و زندگی خانوادگی طبقه متوسط را تغییر دهند.

در اثر پیش رو جینا باک، تصویر زن هنرمندی را در میانه فرآیند خلق نشان می دهد. او برتا وگمن را در حالی ترسیم کرده که کاملا غرق در کارش بر روی سه پایه نقاشی است، در استودیوی مشترک و خانه شان در مونیخ در آلمان. وگمن که قرار بود به یکی از برجسته ترین چهره نگاران دانمارک تبدیل شود، بعدا در سال ۱۸۸۱ جینا باک را در استودیوی پاریس شان نقاشی کرد. در آن نقاشی او موفق شد تصویر زن آزاد و مستقل آن زمان، «زن نوین» را با اصلاحیه ای از زنانگی طبقه متوسط در آمیزد. در این دوران بسیاری از هنرمندان تصاویر بیشماری از دوستان و همکاران خود میکشیدند، اما این تنها زنان بودند که یکدیگر را در نقش حرفه ای خود ترسیم میکردند. در جامعه مردسالار، میل به خلق هنر عملی منسوب به مردان بود و تا زمانی که جوامع مردسالار طبیعی انگاشته می شدند، هنرمند بودن برای زنان عملی غیر طبیعی و غیر زنانه بود.

در قرن نوزدهم یک تقسیم بندی سلسله مراتبی میان فضاهای خصوصی و عمومی برقرار شد(که گونه ای از آن تا کنون برجاست). در تاریخ هنر مدرن، خانه به عنوان منطقه ای بدون زمان توصیف شد؛ حوزۀ به اصطلاح زنان، در قیاس با روایت مدرنیته در فضای عمومی کلان شهر پویا، ایستا و راکد تلقی می شد.

در آن زمان، به این دلیل که زنان طبقه متوسط به راحتی قادر به پرسه در خیابان ها نبودند، ناچار بودند مدرنیته را از فضاهای عمومی متقاوتی از همکاران مذکرشان ترسیم کنند. از آثارشان میتوان دریافت که کدامین فضاها برای کار آنها مجاز بوده است. آثار هنرمندان زن شمال اروپا به خوبی نشان می دهند که آنها از استودیو پا فراتر نمی گذاشته اند: که هم خانه و هم محل کار ایشان بوده است. فضایی اجتماعی مرتبط با زندگی حرفه ای و نتیجتا عمومی. در آثارشان، استودیو فضایی از امکانات و احتمالات بی پایان و همچنین محدودیت مطلق دنیای شان را نشان می دهد. برخلاف هنرمندان زن آوانگارد که مدرنیته را از بالکن‌ها و لژهای تئاتر به تصویر می‌کشیدند، ترجیح دادند فضاهای خارجی شهر مدرن را نقاشی نکنند.