زن نشسته، نمای پشتی

قدرت روانشناسانه خودنگاره های شیله به ندرت در مطالعات متعدد وی از زنان جوان (بسیاری از آنها برهنه یا پوشیده در لباس تحریک برانگیز)، دیده می شود، که با آنها در شیوه ای جدا، مانند اشیا، برای بررسی رسمی برخورد می شود. معمولا به تنهایی در صفحه ای، بدون اشاره ای به فضای اطراف آنها، این پیکرها بررسی های بی نظیری در خطوط، چیدمان، و حالت هستند. این پرتره از زن نشسته ای که از پشت دیده می شود، پر از احساسات و معانی است، حتی با اینکه چهره ی مدل پنهان است. مدل این نقاشی به احتمال زیاد همسر شیله، ادیث هارمز است، که در آن زمان 24 ساله بوده است. آنها در سال 1915 ازدواج کردند و ادیث سه روز پیش از مرگ شیله، به آنفلوانزا جان داد. وی نسبتا لباس پوشیده است و موهای بلوند اش با دقت مرتب شده است. پیکر، ژاکت آبی راه راهی را بر روی پیراهن سفیدی پوشیده است، لباس یک خانم محترم. نیمه ی پایینی پیکر او، هرچند، در لباس هایی پوشیده شده است که شیله معمولا روسپی ها را به تصویر می کشید، زیر پیراهنی توری و جوراب شلواری های تیره. تفاوت میان این دو قطعه از لباس او به نظر می رسد که در احساسات متضاد هنرمند درباره ی همسرش، منعکس شده باشد، کسی که در هنرِ او به صورت پاکدامنی بی احساس یا معشوقی پرشور دیده می شود.

من عاشق اگون شیله هستم! ♥

شما نمی توانید از اروتیسیسم واضح آثار شیله بگریزید، که معمولا به شدت صریح است. اگر می خواهید دنیای پورنوگرافیک نقاشی های برهنه ی شیله را ببینید، این جا را کلیک کنید. (18+)

اگون ♥