زن جوان

ما نقاشی امروز را به لطف  موزه ملی هنر، معماری و طراحیدر اسلو ارائه می دهیم. :)

بیشتر آثار آمدئو مودیلیانی در طی چند سال پرتنش در طول جنگ جهانی اول و درست پس از آن خلق شدند. این هنرمند ایتالیایی الاصل در سال 1906 به پاریس نقل مکان کرد و برای مدتی بین مجسمه سازی و نقاشی سرگردان بود. او به مدت یک سال به عنوان دستیار کنستانتین برانکوزی کار کرد که درک او از فرم را می توان در پرتره های ماسک مانند مودیلیانی ردیابی کرد. مودیلیانی پس از اینکه به سرعت به عنوان یک طراح برجسته شهرت پیدا کرد، زندگی خود را به عنوان یک هنرمند کافه‌نشین با کشیدن پرتره‌های اجرا شده عجولانه از مشتریان کافه‌ها به امید دریافت سفارشی برای نسخه‌های روغنی گذراند.

قرار دادن آثار او از لحاظ سبکی دشوار است: به نظر می رسد تأثیرات او شامل مجسمه های آفریقایی می شود که در آن زمان بسیار مرسوم بودند، که فرم های خطی و کشیده آن ها موضوعات پرتره های او را با لمس مدرنیته پیچیده القا می کرد، در حالی که رنگ های او تا حد زیادی به آرامش می چسبد. ، پالت ضد طبیعت گرای کوبیسم.

پرترۀ زنِ متعلق به موزه ملی اغلب عنوانِ پرتره خانم زبوروسکا را یدک می‌کشد. خانم زبوروسکا با شاعر و دلال آثار هنری لهستانی، لئوپولد زبوروفسکی، که دوستِ صمیمی و نماینده مودیلیانی بود ازدواج کرد. اما ویژگی‌های فردی او به سبک مودیلیانی نبود و به نظر می‌رسد که فرد ناشناخته است. به لطف لئوپولد زبوروفسکی بود که مودیلیانی در طول زندگی خود به شهرت کمی دست یافت. اما پیشرفت او خیلی دیر به دست آمد: مودیلیانی از سل رنج می برد و این هنرمند در سی و پنج سالگی تسلیم بیماری و سوء مصرف الکل و مواد مخدر شد. با این حال، شهرت پس از مرگ او همچنان رو به افزایش بود و در طول دهه 1920 زندگی تراژیک و سبک خاص او به یکی از عناصر مدرنیسم اروپایی تبدیل شد.