مرد پشمالو،پتروس گونسالوِس

مرد پشمالوی امروزمان را به همت شْلوس آمبراز اینْزبروک (قلعه‌ی آمبراز)، که شعبه‌ایست از موزه‌ی تاریخ هنر وین، معرفی می‌کنیم.

تالار هنر و شگفتی‌های آمبرازی مجموعا سه پرتره از انسان‌های پشمالو در بر دارد. آنان یک پدر، پسر و دختر را می‌نمایانند که همگی پرموییِ مادرزادیِ عمومی را با تمامی بدنشان که پوشیده از موست به معرض نمایش می‌گذارند. از سال 1993 به این سو، به خاطر پرتره‌های آمبرازی، از این تغییر ژنتیکی به عنوان سندروم آمبراز یاد می‌شود. فقط پرتره‌ی مادر بچه‌ها که آن هم در موزه‌ی کونست‌کامر قرار دارد نمایانگر چنین تغییری در ژنتیک نیست.

مرد پشمالو توجهات زیادی را برانگیخت چرا که ترکیبی بود از عوامل پزشکی-طبیعیِ علمی، اساطیری و جغرافیایی-نژادی. پِدرو گونزالس که پدر باشد، حدود سال 1550 در تِنِریف متولد شد. او در کودکی به دربار شاه هِنری دوم فرانسه آمد و تحت آموزش و پرورش وی قرار گرفت (1547-1559). بعدها او را به الساندرو فارنزه، حاکم هلند، پیشکش کردند که او نیز این خانواده را به پارما فرستاد تا به دوک رانوکیو، پسر الساندرو، خدمت کنند.

پرتره‌های آمبراز حدود سال 1580 در مونیخ تهیه شد و احتمالا به عنوان هدیه از طرف دوک‌های محلی به دوک اعظم، فردیناند دوم، و در پی آن به آمبراز رسید. به همین علت پرتره‌ی پدر در فهرست 1621 آمبراز، به Der Rauch man Zu München  (برگرفته از لغت rûch در زبان آلمانی سده‌های میانه به معنی وحشی و پشمالو) موسوم است. مونیخ در اینجا به خاستگاه تصاویر اشاره دارد، نه به پُرمویانی که هرگز آنجا نبوده‌اند. از آن رو که این‌ها شگفتیِ زنده تلقی می‌شدند، پرتره‌ها و اخبارشان همواره در صدر تقاضا بود. نقاش مونیخی احتمالا هیچ‌گاه مدلِ نشسته را به چشم ندیده باشد، اما می‌تواند ادعا کند که سر آن‌ها مدل خودش بوده‌اند. این امر، توجیه‌کننده‌ی نمایش دست‌ها به صورت بی‌مو نیز هست، که در واقعیت پرمو هستند. همچنین گفته می‌شود که صرفا گزارش‌هایی از جزایر قناری درباره‌ی انسان‌های پرمو به گوش نقاش رسیده است. بر اساس بازنمایی‌های تصویری هم‌عصر آنان در غارها، بومیانشان در آنجا ساکن بوده‌اند. به همین دلیل است که پس‌زمینه‌ی پرتره‌های آمبرازی متشکل از صخره‌های حفره‌دار است.

دیگر نقاشی‌های عجیب را در این مقاله‌ی مجله‌ی دیلی آرت بخوان: این 5 پرتره‌ی غریب در موزه‌ی تاریخ هنر شمارا حیرت‌زده می‌کند.