میشکان

این میشکان زمانی محل مراسم عشای ربانی بود، میزبانان تقدیمی که حضور چشمگیر عیسی مسیح در ایمان کاتولیک هستند. پانل های گوشه میشکان شبیه سنگ آذرینی قرمز و سبز طراحی شده است، سنگی باستانی که متعلق به معدنی در مصر بوده و تراش دادنش تقریباً غیرممکن است. هنگامی که محل معدن و نحوه برش دادن آن در دورۀ قرون وسطی گم شد، به یک ماده تقریباً ارزشمند تبدیل شد. هنرمند با ارجاع به این سنگ باستانی در اینجا بر عملکرد مهم میشکان تأکید دارد. فرشتگان منعکس کننده ظرافت و طبیعت گرایی آثار آندریا دلا روبیا هستند و پارچه های سنگین لباس آن‌ها اشاره به یک سنت دارد که از یونان باستان سرچشمه می گیرد. میشکان بیشتر شمایل عهد عتیق تابوت عهد را تداعی می کند که دو فرشتۀ کروبی در کنار آن قرار دارند.

عموی آندریا، لوکا دلا روبیا، فرآیندی منحصر به فرد و بی بدیل را برای لعاب دادن مجسمه های سفالی خلق کرد که او را از سایر هنرمندان قرن پانزدهم متمایز کرد. این فرآیند شامل چندین بار شلیک به مجسمه بود تا رنگ با خاک رس ترکیب شود و ایجاد رنگ ماندگاری را تضمین کند. با این تکنیک، مجسمه ها را می توان در بیرون به نمایش گذاشت و رنگ ها محو نمی شدند. لعاب رنگ درخشش جوشانی ایجاد می‌کرد که سرامیک‌ها را به تزئینات مورد علاقه باغ‌ها و کلیساهای توسکانی تبدیل کرد. از آنجایی که این تکنیک محرمانه را فقط آندریا و کارگاه دلا روبیا می‌شناختند، کارهای دلا روبیا معمولاً بدون امضا باقی می‌ماند. چرا اثری را امضا کند که همه می‌دانستند مال اوست؟

اثر مشکان بخشی از نمایشگاه "Della Robbia: Sculpting with Color in Renaissance Florence" است و در نیمه اول سال جاری در گالری ملی هنر در واشنگتن دی سی به نمایش گذاشته شد.