گوستاو کلیمت
دیروز صدمین سالگرد درگذشت گوستاو کلیمت بود.
این هنرمند بزرگ تمایل به انجام تمرین‌های تقریبا غیرمعمول داشت: او تعدادی مدل برهنه را استخدام می‌کرد تا در استودیواش ژست‌های فی‌البداهه بگیرند تا او در بین آن‌ها دور بزند و با چند حرکت کوتاهِ گچ یا مداد و به زیبایی، فیگور آن‌ها را ثبت کند. بسیاری از این مطالعات زنده به عنوان آثار هنری مستقل باقی مانده‌اند، اما برخی دیگر منبع الهام نقاشی‌های هنرمند شدند. این طراحی‌ها از زنی زانو زده، که پشتش به سمت بیننده است و موهای پرپشتش در اطراف سرش به گونه‌ای که انگار دربین هوا و یا جریان آب معلق است، در نهایت به عنوان طرح‌های اولیه در پیش‌زمینه‌ی اثر "ماهی قرمز" کلیمت به کار رفتند. ( این نقاشی اکنون در موزه Kunstmuseum Solothurn، سوئیس قرار دارد).
در نقاشی تمام شده، فیگور برهنه با همین ژست سر خود را برمی‌گرداند تا از بالای شانه‌هایش جسورانه به ما بنگرد؛ در ابتدا كلیمت عنوان اثر را "برای منتقدانم" نامگذاری کرد، تا اشاره‌ای به بحث و جدال درباب سه نقاشی دیواری بسیار اروتیكی كه برای دانشگاه وین ترسیم كرده بود اما مورد حمله‌ی مطبوعات محافظه كار قرار گرفته بود، داشته باشد. جریان آب، به بدن و موهای مدل حالت خاصی بخشیده، که به انتزاع منتهی می‌شود. این انتزاع نشان‌دهنده‌ی مطالعات همیشگی او از زنان به همراه جریان آب است، -بدون محدودیت، غیرمادی و کمیاب- که نقشمایه رایج در آثار او نیز بودند.
اگرچه این طراحی درواقع مطالعه‌ای برای اثری دیگر بود، اما به نظر می‌رسد کلیمت آن را در نوع خود یک اثر هنری می‌دانسته. او نه تنها این اثر را امضا كرد، بلكه در سال ۱۹۰۲ نمونه‌ای از فیگور سمت راست را در نسخه "Verza Sacrum" مجله "مکتب جدایی وین"، منتشر كرد؛ علامت‌های کم‌رنگی که با مداد رنگی قرمز برای نشانه‌گذاری نقاط برش برای عکاس بودند، این فیگور را قاب می‌کنند. این نقاشی در یک گراوور با قابی که توسط خود کلیمت طراحی شده، نگهداری می‌شود و نمونه‌ای‌ست از تعهد او به ایده‌ی "Gesamtkunstwerk" (اثر هنری کامل).
آثار هنری كلیمت همیشه الهام بخش سایر هنرمندان نیز بود. در سال ۲۰۱۵، عکاس Inge Prader با زنده کردن شخصیت‌های خلق شده توسط گوستاو کلیمت، "مکتب جدایی وین" را بازسازی کرد. این عکس‌ها را می‌توانید در این‌جا مشاهده کنید.