خودنگاره بزرگ

نقاشی امروز بخشی از نمایشگاه شکل زمان در موزه تاریخ هنر در وین است. این نمایشگاه، هنر مدرن و معاصر را با استادان قدیم نقاشی به چالش می کشد؛ توسعه فرافرهنگی ایده ها و تصاویر را در طول قرون سیاحت می کند و ارتباط مرموز میان تاثیر، استعداد، و شانس را افشا می کند. شما می توانید درباره ی نمایشگاه بیشتر بخوانید و برخی از مقایسه ها را نیز در www.dailyartmagazine.com ما ببینید.

شواهد بسیاری وجود دارد که نشان می دهد مجموعه تقریباً چهل موردی خودنگاره های رامبراند (که در تاریخ نقاشی منحصر به فرد هستند) به عنوان وسیله ای برای خود اندیشی نقاش آمستردام، بوده اند. آنها همچنین وسیله مناسبی برای وی بودند تا حضور خود را در معرض دید عموم قرار دهد؛ نوعی بازاریابی شخصی. اصطلاح خودنگاره هنوز در هلند قرن هفدهم رایج نبود؛ و چنین نقاشی هایی به احتمال زیاد به عنوان "پرتره رامبراند که توسط خودش کشیده شده است" شناخته می شدند. بنابراین، برای یک کلکسیونر جاه طلب این نقاشی دو چیز بود: تصویر رامبراند و در عین حال، نمونه ای از هنر او. رامبراند نور ناچیز را بر صورت خود متمرکز کرده است. لباس ساده وی، که فقط بر شانه ها و یقه پیراسته شده، به لطافت روشن شده و فقط به قامت وی اشاره دارد. بیننده که کاملاً بر روی ویژگی های سالخورده صورت او متمرکز شده است، در ابتدا متوجه حالت با اعتماد به نفس، و تقریباً چالش برانگیز، نیست. دو انگشت شست قلاب شده در کمربندی که به نظر می رسد به طور واضح از ناحیه کمر بسته شده است، تناقضی با سیمای مالیخولیایی و نقاشی شده ی پیچیده شده دارد. چهره رامبراند، در تضادش با دیگر قسمت های پرتره که با استفاده یکنواخت ضخیم رنگ شکل گرفته اند، دارای تاکید بیشتری شده است، که به طور کلی مشخصه ای از آثار متاخر وی است. برخلاف خودنگاره های پیشین که در آن هنرمند غالباً پارچه هایی مجلل می پوشید، رامبراند یک لباس ساده انتخاب کرده است؛ شاید حتی روپوش این هنرمند باشد که در استودیوی خود از آن استفاده می کرده است.

عزیزان، همانطور که قول داده بودیم – می خواهیم DailyArt را به زبان های دیگر ترجمه کنیم. اگر انگلیسی زبان اول شما نیست، ما دوست داریم نظر شما را درباره ی اینکه با کدام زبان شروع کنیم، بدانیم! این پرسشنامه ی کوتاه ما است. از کمک شما ممنونیم! :))